Andvari - 01.06.2011, Síða 57

andvari
JAKOB BENEDIKTSSON
55
veturinn 1979-1980 en einnig klassíska latínu. Sigurður Pétursson,
lektor í latínu, einn nemenda Jakobs, komst svo að orði í minningar-
grein um læriföður sinn:
Nánust urðu þó kynni mín af Jakobi Benediktssyni því að ég var svo lánsamur
að njóta kennslu hans í klassískri latínu við Háskóla íslands um tveggja ára
skeið. Oft sat ég einn á skrifstofu hans og því má með sanni segja að hann
hafi verið minn „praeceptor privatus“ eins og sérstakir umsjónarkennarar
voru nefndir fyrr á öldum við Hafnarháskóla. Þessar kennslustundir eru mér
ógleymanlegar. Jakob miðlaði ekki aðeins faglegri þekkingu, nákvæmni og
virðingu fyrir fræðunum. Hann tengdi þau svo mörgu öðru, sjálfri tilverunni
og mannlegum málefnum en ekki svo að hann gleymdi kjarna málsins og ætíð
hafði hann hressandi og glettin tilsvör á hraðbergi.83
Sigurður kom síðan að rannsóknum Jakobs og útgáfu á ritum Arn-
gríms lærða og sagði að með þessari útgáfu og einnig útgáfu á öðru
latínuefni væri Jakob mun meiri frumkvöðull en margan grunaði.
Á Islandi hafi 17. öldin lengi ekki þótt mjög áhugaverð. Sigurður
skrifaði enn fremur:
Jakob var langt á undan sinni tíð. Með þessum rannsóknum skilaði hann
komandi kynslóðum gagnmerkum fræðiritum um menningarsögu íslands á
fyrri hluta 17. aldar og á alþjóðavettvangi markaði hann sér bás í forystusveit
þeirra sem tóku að stunda rannsóknir á þeirri latínu sem þróaðist í skjóli
húmanismans og sem nú er viðurkennd sem sjálfstæð fræðigrein og oftast
nefnd nýlatína.
Sigurður sagði síðan að Jakob hefði líklega ekki fengið fulla viðurkenn-
mgu fyrir framlag sitt fyrr en hann var beðinn um að halda opnunar-
fyrirlestur á fyrsta norræna þinginu sem helgað var nýlatínu sumarið
1987. Þá var Jakob áttræður „og vakti aðdáun og hrifningu þriggja kyn-
slóða norrænna latínufræðinga bæði fyrir skarpskyggni í fræðilegum
umræðum frá morgni til kvölds og samkvæmislund þegar menn lyftu
glasi að loknu erfiði dagsins.“
Þessi minningarorð skrifaði maður sem þekkti vel til framlags
Jakobs á sviði nýlatínu og kunni að meta að verðleikum þann skerf
sem hann lagði til þeirra fræða þegar þeim var fremur lítið sinnt hér-
lendis.