Andvari - 01.06.2011, Blaðsíða 148

146
SIF SIGMARSDÓTTIR
ANDVARI
Framtakssemin var Annie í blóð borin. Jón Leifs hafði notið góðs af dugn-
aði hennar og metnaði. Hún setti markið ávallt hátt og gerði slíkt hið sama
fyrir hönd sinna nánustu. Þegar Þórey, systir Jóns sem rak verslunina Silki-
búðina til margra ára ásamt móður þeirra, ráðfærði sig einhverju sinni við
Annie um reksturinn lá Annie ekki á hvatningarorðum og ráðum um hvernig
stækka mætti verslunina og auka þar vöruúrvalið.70 Dætrum sínum ætlaði
Annie alltaf mikil afrek. Eins og fyrr segir sýndi Líf snemma mikla hæfi-
leika sem fiðluleikari. Snót reyndist afbragðsnámsmaður og árið 1949 varð
hún þriðja íslenska konan til að hljóta doktorsnafnbót er hún lauk námi í bók-
menntasögu frá Hamborgarháskóla. Ritgerð hennar er bar heitið Stilistische
und rhythmische Untersuchungen zu Nietzsches Zarathustra fjallaði um
hrynjandi og rím í Also sprach Zarathustra eftir Friedrich Nietzsche.71 En
enn dundu áföllin yfir fjölskylduna.
Snót fékk aldrei að njóta ávaxtar erfiðis síns. Eftir að hafa unnið á skrif-
stofu STEFs og síðar hjá franska sendiráðinu varð hún að láta af störfum af
heilsufarsástæðum. Hún greindist með geðklofa og varð sífellt fáskiptnari uns
hún hvarf inn í heim sjúkdómsins fyrir fullt og allt.72
Umönnun Snótar varð hlutskipti Anniear. Þrátt fyrir að bæjarslúður þess
tíma hafi gjarnan verið á þá leið að hinn mikli Jón Leifs vanrækti veika dóttur
sína er fátt sem bendir til þess. Annie fór með Snót í heimsóknir til Jóns og
þriðju eiginkonu hans Þorbjargar Leifs þar sem þau bjuggu að Freyjugötu 3,
þótt ávallt biði Annie eftir dótturinni fyrir utan húsið. Einnig átti Jón til að
fara með Snót á veitingastaði bæjarins þar sem hann kenndi dóttur sinni - og
ósjaldan starfsfólki veitingastaðanna um leið - hvernig njóta ætti á réttan hátt
lystisemda lífsins í formi matar og drykkjar.73
Margir samtíðarmenn Anniear muna eftir henni þar sem hún gekk dökk-
klædd um götur bæjarins hægum skrefum, stundum einsömul, stundum ásamt
Snót sem ávallt gekk nokkrum skrefum á eftir henni. Snót virtist mörgum
fjarræn, eins og hún dveldi í öðrum heimi. Á sunnudögum stungu mæðgurnar
enn frekar í stúf er þær settu upp, að sumum fannst, skringilega hattkúfa og
héldu til kirkju, yfirleitt í Dómkirkjuna til að hlýða á Pál ísólfsson spila.74
Á sumrin heimsóttu mæðgurnar Fossvogskirkjugarð eins oft og þær máttu
þar sem þær hlúðu að leiði Lífar og skreyttu það litlum steinum og villtum
jurtum.75
Utangátta í íslensku samfélagi gerði hámenntuð tónlistarkona utan úr heimi
sér engu að síður Reykjavík að heimili. „Hérna er hún dóttir mín grafin,“
sagði hún og kvaðst þess vegna hvergi annars staðar vilja búa.76 Svo fjarri
heimahögunum var þó eitt sem gerði gyðingakonunni frá Teplitz kleift að
líta á hrjóstrugt land elds og ísa sem heimkynni sín umfram annað. Þetta var
staðurinn sem blásið hafði Jóni Leifs anda í brjóst svo úr varð hin hljómandi
rödd lands og þjóðar. I þeirri rödd átti Annie Leifs hlutdeild.