Andvari - 01.06.2011, Blaðsíða 127

ANDVARI
Á HÖTTUNUM EFTIR HEMINGWAY
125
„Fjöll og hvítir fílar“ („Hills Like White Elephants"), þýð. Stefán Jónsson (kennari og
rithöfundur), Ríkisútvarpið 20.7. 1963.
„Hjá indíánum" („Indian Camp"), þýð. ótilgreindur (og niðurlag sögunnar vantar),
Lesbók Morgunbladsins, 15. mars 1964.
„Gamall maður við brúna" („Old Man at the Bridge“), þýð. Eggert Sigfússon, Lesbók
Morgunblaðsins, 4. september 1966.
„Dags bið“ („A Day's Wait“), þýð. Eggert Sigfússon, Lesbók Morgunblaðsins, 4.
desember 1966.
„Að heiman" (sennilega „In Another Country"), þýð. Sigurlaug Björnsdóttir, Ríkis-
útvarpið 13.4. 1966.
„Nú legg ég mig“ („Now I Lay Me“), þýð. Guðmundur Arnfinnsson, Lesbók Morgun-
blaðsins, 3. sept. 1967.
„Dagsbið" („A Day‘s Wait“), þýð. Jón Bjarman, Tímarit Máls og menningar 38. árg.,
3.-4. hefti 1977, s. 306-309.
„Tíu indíánar" („Ten Indians"), þýð. Anna María Þórisdóttir, Ríkisútvarpið 20.9. 1981.
Snjórinn á Kilimanjaró og 23 aðrar sögur, þýð. Sigurður A. Magnússon, Reykjavík:
Mál og menning 2004. Sigurður skrifar eftirmála, bls. 255-275. Nokkrar sagnanna
höfðu áður birst í þýðingu Sigurðar í Tímariti Máls og menningar, 60. árg., 2. hefti
1999.
Af útvarpsefni er hér einungis tilgreint það sem ekki hefur einnig birst á
prenti. Nokkrar hinna prentuðu smásagna hafa einnig verið lesnar í útvarpi
sem og þrjár áður birtar skáldsagnaþýðingar: Gamli maðurinn og hafið,
Hverjum klukkan glymur og Og sólin rennur upp ... Einnig hefur verið flutt í
Ríkisútvarpinu leikgerð Macomber-sögunnar („Skammvinn lífssæla Francis
Macombers“, þýðandi Ingibjörg Jónsdóttir, 1971).48
Það kann að koma einhverjum á óvart að við skulum eiga svo margar
birtar þýðingar á smásögum Hemingways, m.a. þrjár þýðingar á „The Snows
of Kilimanjaro“, tvær á „The Short Happy Life of Francis Macomber“ (eða
þrjár ef leikgerðin er talin með), þrjár á „Now I Lay Me“, fjórar á „A Day‘s
Wait“ og fjórar á „The Killers“ (hér eru taldar með þýðingar í safninu sem
Sigurður A. þýddi).
Þýðingarnar birtast meðal annars í Kjörnum og Vikunni, þar sem mest
fer fyrir skemmtiefni, en á þeim bæjum virðast menn ekkert hafa verið
að velta fyrir sér skilum á milli afþreyingarefnis og „viðurkenndra“ bók-
mennta - kannski brúaði Hemingway þetta bil í hugum margra. Frá og með
miðjum sjöunda áratugnum birtast bæði ýmsar Hemingway-þýðingar og
margskonar umfjöllun um höfundinn í Lesbók Morgunblaðsins (sem var
í senn hluti af dagblaði og sérstakt menningarrit) og Ríkisútvarpið sýnir
höfundinum líka ræktarsemi. Ymsir reyna fyrir sér við að þýða smásögur
Hemingways og glíma þar með við hinn margfræga knappa („harðsoðna“