Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.2011, Blaðsíða 94

Andvari - 01.06.2011, Blaðsíða 94
92 ÁSTA KRISTÍN BENEDIKTSDÓTTIR ANDVARI Mér fannst ákaflega girnilegt að reyna að láta persónurnar koma fram í samtölum. Ég notaði töluvert eintal. Snaran er á vissan hátt eintal og þó ekki því viðmælandinn er alltaf nærstaddur. Sögumaður tekur alltaf upp hluta af því sem viðmælandinn hefur sagt og leiðir út frá því, en þetta form hentaði söguefninu og mér mjög vel. Eintalið er mun hreinna í smásögunni Lífshætta. Þar talar kona inn í hug sinn um heimsókn sem hún hefur fengið og viðmælandinn er hvergi nærstaddur. Þessar sögur hefði verið hægt að skrifa í samtalsformi, en ég kaus að hafa þetta svona. (Jakobína Sigurðardóttir 1988:19) Sóparinn Snaran er í raun ein stór persónulýsing þar sem sóparinn lýsir sér sjálfur með orðum og gerðum. Enginn sögumaður eða önnur persóna gefur lesandanum upplýsingar um persónu sóparans með beinum hætti og fyrir vikið vega orð hans og tal þungt. Lesandinn verður samt að taka þeim upplýsingum með ákveðnum fyrirvara. Sóparinn lýsir sér vissulega með orðum og gerðum - en kannski ekki síst með því misræmi sem er þar á milli. Sóparinn er dæmigerð aðalpersóna dramatísks eintals, sé miðað við lýs- ingar Buchholz, Jahns og Hobsbaums. Hann segir oft eitt en meinar annað, dregur orð sín til baka, lýgur vísvitandi, er orðljótur og baktalar yfirmenn sína og samstarfsmenn en þorir ekki að láta á neinu bera þegar þeir heyra til. Hann talar mikið um verkfallsrétt þann sem hann og aðrir í verkalýðsstétt hafi en síðan kemur í ljós að hann myndi aldrei nýta sér þann rétt í raun og veru heldur lætur hann yfirmenn sína múta sér til að vinna gegn réttindabaráttu samstarfsmanna sinna. Sóparinn er sem sagt veiklyndur; bleyða sem metur peninga meira en hugsjónir og hagar seglum eftir vindi hverju sinni. í eftir- farandi tilvitnunum sést hvernig hann afhjúpar sig: Nei, mér er skítsama hvað ég vinn, og hjá hverjum ég vinn, bara ef ég hefi vinnu og fæ kaup fyrir mína vinnu. Skítsama, akkúrat skítsama —. (Jakobína Sigurðardóttir 1968:26)7 Fólk á ekki að reka trýnið í hluti, sem eru utan þess verkahrings, það borgar sig aldrei. Vinna sitt verk, skila hæfilegum afköstum, halda kjafti og hirða sitt kaup, það er lóðið. (9) Ég segi fyrir mig, ég var að hugsa um að ganga út, en fyrst allir sátu kyrrir gat ég eins setið líka. (27) Persóna sóparans vekur oft sterk viðbrögð lesenda og sumir gætu átt erfitt með að þola hann.8 Þar kemur frásagnarformið einnig við sögu því það er afar ágengt og jafnvel óþægilegt. Lesandinn er settur í þá aðstöðu að hlera samtal sem hann getur ekki blandað sér í og auk þess eru ágætar líkur á að hann
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.