Andvari - 01.06.2011, Blaðsíða 159

ANDVARI
UM NAFNLAUS LEIKRIT OG FLEIRA í ÞEIM DÚR
157
hvenær það var skrifað. Margur er með skáldskapardrauma ungur, þó að síðar
sé lagt á hilluna og annars konar skrif nái yfirhöndinni. Eina vísbendingin í
sjálfum textanum er að nefndur er til sögunnar Sölvi Helgason og flakk hans.
Sölvi var fæddur 1820 og um miðbik aldarinnar var flakk hans og för orðin
svo almennt kunn, að hann var sendur til Kaupmannahafnar til betrunar 1854.
En það er sama árið og Árni lauk lagaprófi frá Kaupmannahafnarháskóla.
í áðurnefndri leikritaskrá Lárusar Sigurbjörnssonar segir svo: „Thorsteins-
son, Árni (1828-1907): Nafnlaust leikrit í 5 þáttum. Lbs. 2423 4to, ehdr.; á
sama stað er leikritsbrot eftir sama höfund.“ Þó að vélritaðri útskrift Jóns
Marinós fylgdi ljósrit af handritinu, lá nú beint við að kanna umræddan
handritapakka, ef ske kynni að þar leyndist svarið við því hvenær verkið var
skrifað. Og sitthvað kom í ljós, en ekki það sem greinarhöfundur átti von á.
Ég hafði gengið að því vísu, að hér væri um tvö handrit sama leiksins að ræða
og hefði það sem Jón Marinó trúði mér fyrir, varðveist í fjölskyldunni, en hitt
lent á safninu. En viti menn: Hér reyndist um tvö leikrit að ræða. Og eins og
Lárus ýjar að er enn annað leikritsbrot.
Leikritið í Landsbókasafni er einnig nafnlaust. Eiginhandarrit eru þau
bæði, en rithönd Árna breyttist lítið um ævina, svo að þar er litla hjálp að
sækja. Til að flækja málið enn meira er í þessum handritapakka efni af ýmsu
tagi sem tengist Árna og teygir sig yfir marga áratugi; þar eru m.a. eins konar
annáll eða dagbókarblöð frá níunda áratug aldarinnar.
En svo er sitthvað annað forvitnilegt, þar á meðal tvö kvæði sem bersýni-
lega eru ort um 1851. Annað er með hönd og undirskrift verðandi skálds,
nefnilega Steingríms, yngri bróður Árna, hitt er með rithönd Árna, hvort sem
hann eða Steingrímur hefur ort. Það kvæði er merkilegt fyrir þær sakir, að
það er lofkvæði um Reykjavík og væntanlega eitt hið fyrsta sinnar tegundar.4
Þetta er Vorvísa í Reykjavík og þar eru m.a. þessi erindi:
Reykjavík í veraldar krík
voldug ertu’ og fögur,
hvergi’ eru ríki heims þjer lík,
herma það allar sögur.
Blómdögg þín er brennivín,
býður ei vor það fleirum,
undur fín þú ert, og skín
eins og sól á geirum.
Komdu blessuð, blíða sól!
blessaður grasa hringur!
blessuð dögg sem blómið ól!
Blessaður, fugl sem syngur!