Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1936, Blaðsíða 54

36
Tímarit Þjóðrœknisfélags íslendinga
“Eg mun elska þann söng, þó aö leiö veröi
, 1Önf’
Sem í lífinu skemt hefir mér;
Eg vil syngja þann brag, þetta íslenzka lag,
því það endist mér, hvar sem eg fer,
Þessi gjöf sem eg á,
Komna Alvaldi frá,
Þetta eilífa, sem eg ei skil,
Þessi ódeilis-ögn
Meö hin andlegu mögn,
Sem að ágirndin nær ekki til.
“Eg skal una þá stund, þó ei fengi þann
fund,
Sem aö fylgdi mér útlegðar-tíð;
Eg vil stytta mér dag við að stefja það lag,
Sem að styrk veitti fátækum lýð,
Þetta eina, sem á,
Komið Alvaldi frá,
Sem að ágirndin stolið ei gat,
Þetta hrynjandi mál
Frá þér, harmþrungna sál,
Sem að hugsjónir dýrastar mat.”
“Ekki býst eg’ viÖ, ’? segir Sig-
urÖur að lokum (í bréfinu til
frænda síns), “að þú verðir hrif-
inn af lieimspeki minni, og dettur
mér ekki í hug, að lá þér það. En
hún er mín samt, og’ það hefir tek-
ið 80 ára lífs-skólagöngu að læra
hana.
“Svona lífið sýndist mér
Samt í tveimur álfum;
Misjafnt skilar heimur hér,
Heldur, sunram bjálfum.”
Sigurður Jóhannsson var fædd-
ur þann 24. ágústmánaðar 1850, í
Búðardal í Dalasýslu. Foreldrar
hans voru: Jóhann Jónsson og'
Sólveig Þorgeirsdóttir, sem bjuggu
um eitt skeið í Litla-Múla í Saur-
bæ. Um ættir þeirra veit eg hreint
ekki neitt annað en það, að móðir
Jóhanns (föður Sigurðar) hétÞór-
unn, og var hiin systir Margrétar,
móður Óiafs, föður Margrétar,
móður Ólafs Oddssonar Magnús-
sonar, í Wvnyard í Saskatchewan,
og þeirra systkina.
Þegar Sigurður var á fimta ári,
fluttust foreldrar hans að Kolla-
fjarðarnesi, sem vinnuhjú, til Ás-
geirs Einarssonar, alþingismanns,
og Guðlaugar Jónsdóttur. Og seg-
ir Sig'urður í æfiágripi því, eða
bernslcuminningum, sem eg gat um
áður, að á Kollafjarðarnesi liafi
sér liðið svo vel, að hann hafi ætíð
skoð'að veru sína þar, sem bjart-
asta sólskinsblett æfi sinnar. En
þar var hann aðeins tvö ár, og flutt-
ist þaðan með foreldrum sínum að
Hrófá við Steingrímsfjörð. Þar
misti hann móður sína tæpu ári
eftir að hann kom þangað. Flutt-
ist liann þá með föður sínum
skömmu síðar aftur til Breiða-
fjarðar, að Deildará í Barða-
strandarsýslu, þar sem faðir hans
var ráðsmaður í tvö ár. Þar næst
fór Sigurður að Múla við Kolla-
fjörð. “Hlutskifti mitt,” segir
Sigurður (í æfiágripinu), “varð
að sitja lijá liundrað ásauðum, en
annar smalaði að morgninum. Eg
g'leymi ekki fyrsta deginum, sem
eg’ labbaði á stað með hundrað
rollur, sem eg átti að reka nokkuð
langan veg og yfir vatnsfall, sem
var ekki stórt, en gat orðið of
djúpt fyrir barn á níunda ári.
Þetta sumar er það lengsta, sem
eg man eftir að hafa lifað.” —
Um liaustið fór faðir lians með
hann að Gröf við Þorskafjörð og
voru þeir þar um veturinn. Þar
veiktist Sig'urður af taugaveiki,
sem g-ekk þar um þær mundir. Vor-
ið eftir fóru þeir feðgar norður í
Hrútafjörð, en höfðu þar ekki
langa viðdvöl, og sneru aftur til
Breiðafjarðar, og voru þar á ýms-
um stöðum, stutta stund í hver jum
stað. Og’ þegar Sigurður var tólf