Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1936, Blaðsíða 123

Þórður
105
um. Jónas hafði farið til Ameríku
þremur árum áður og á hans veg-
um liugðu þau Bjarni og Guðríður
að vera fyrsta sprettinn að minsta
kosti.
Þegar út úr lestinni var komið,
snéri Guðríður sér að Þórði og
vilrli leiða liann. En hann aftók
það. Hann hafði þá einhvern veg-
inn á meðvitundinni, að hann væri
ekki kominn til Ameríku til þess að
láta leiða sig í gegnum lífið.
Ilúsakynni íslendinga í Winni-
peg voru yfirleitt bágborin á þeim
árum. Hjá Jónasi urðu þau þrjú
að láta fyrir berast í einu litlu lier-
bergi, sem liæfilegt liefði verið
handa Þórði einum. Bjarni fékk
undir eins skurðavinnu og kom úr
henni á kvöldin moldugur frá
hvirfli til ilja. Mágkona Guðríðar
útvegaði henni þvottavinnu, og er
frá leið sáu þau sér fært að leigja
handa sér lítinn húskofa. Úr því
var rýmra um þau, þó lítið væri
um húsmuniua og kistur þeirra og
koffort kæmi í stað stóla,
Þórður ráfaði um götur horgar-
innar í árangurslausri atvinnuleit.
Hann var stór eftir aldri og þrek-
iega vaxinn, bar öll merki að verða
Hið mesta liraustmenni, eins og
Kristján faðir hans var. En verk-
veitendur skoðuðu hann of ungan
fvrir stranga erfiðisvinnu og fyrir
máliausan og' ókunnugan ungling
var önnur atvinna eigi til hoða.
Þórði gekk illa að fella sig við
borgarlífið. Mannmergðin á göt-
unum var í augum hans eins og ið-
andi kös af möðkum utan um stóra
ostkölm, og mannamálið hljómaði
i eyrum hans eins og sjófuglagarg
í bjargi. Alt var óíslenzkulegt og í
hörmulegu ósamræmi hvað við
annað.
Dag einn kom Þórður þar að,
er gamall maður var byrjaður að
grafa all-stóran kjallara, Lotinn
og þreytulegur var sá gamli mað-
ur og Þórður sár kendi í brjósti um
hann. Greip hann því upp reku og'
tók að hjálpa gamla manninum af
alefli. Yarð þeim gamla starsýrit
á þær aðfarir; en þegar hann
komst að því, að þetta. væri hinn
röskasti unglingur, þó eig'i gæti
hann talað ensku, þá lét liann sér
fullvel líka að fá hann í þessa
vinnu með sér. IJm hádegi tók
g’amli maðurinn Þórð í matsöluhús
og keypti handa honum máltíð.
Þórður tók rösklega til matar síns,
því hann var hungraður og réttir
þeir saðsamir og öllu bragðmeiri
en liann átti að venjast heimavið.
Um kvöldið kom hann heim sigri
lirósandi með 50 cent í skíru silfri!
Þórður vann hjá þeim gamla
manni í margar vikur, því þegar
kjallarinn var búinn fór gamli
maðurinn að byggja liús, all-vand-
að þó eigi væri það stórhýsi. Þeg-
ar hann þurfti Þórðar eigi lengur,
útvegaði hann honum vinnu á stórri
gististöð. Var Þórður hafður þar
til snúninga og látinn gera liitt og'
þetta, og þar tók hann fyrir al-
vöru að læra enska tungu.
Bjarni réðist í skógarhögg næsta
vetur í stórskógum einhversstaðar
óralangt í burtu. Um vorið kom
hann úr skógarvinnunni og þá
höfðu þau hjóniu komist yfir dálít
ið af peningum, er þau geymdu í
silfri og seðlum í litlum lcistli, sem
lokað var með lykli nærri því eins
stórum og kistunni.
Hugur Bjarna stefndi til “Skóg-