Læknablaðið - 01.12.1934, Side 71

LÆKNABLAÐIÐ
161
Ravjitz, B. Die Verwendung der Alizarine und Alizarincyanine in der histologis-
chen Technik. Anat. Anz. 1896, Bd. 11, S. 294.
Vnna, P. G. Ueber weitere Versuche Farben auf dem Gewebe zu erzeugen und
die chemische Theorie der Fárbung. Arch. f. mikr. Anat. 1887, Bd. 30, S. 38.
---- und Golodctc, L. Die Bedeutung des Sauerstoffs in der Fárberei. Dermatol.
Studien, Leipzig u. Hamburg 1912, Bd. 22.
---- Histochemie der Haut. Leipzig—Wien 1928.
Erklarung der Tafeln Nr. 4 und 5.
Fig.
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
«4
15
16
17
18
19
Farblösung 1
Nr. 9
Bemerkungen (sieht Tabelle í und II)
Vorderhornzelle bei pH 1.04
------- pH 1.21
------- pH 5.6
Zellgruppe bei pH 1.04
---------- pH 5.6
Vorderhornzelle bei o.o0/0 Chromalaun
0.05V0 -------
0.1% -------
------ 5-0°/o ------
------- i5-o°/0 -------
------- 3°-°0/0 -------
Zellgruppe bei 0.0°/0 -------
°'°50/o -------
------- 5-°"/o -------
Vorderhornzelle beiVorbeizung in 5.o°/0 Chromalaun undl
Nachfárbung mit heisser wasseriger Gallocyaninlösung)
Vorderhornzelle bei Oi50/0 Chromalaun|
Vergröserung
X 760
X 170
X 760
X 17°
X 760
NB. Alles in reinem 96%-igem Alkohol fixiert. Die Fig. 1 und 2 wurden bevor
der entgiiltigen Aufschreibung der Data eliminiert, um spáter in der vollstándigeren
Arbeit publiziert zu werden.
Agranulocytosis.
Eftir Jón Steffensen, Akureyri.
A sí'Öustu árum hefir hugur danskra og enskumælandi lækna miki'ð beinst
að sjúkdómi þeim, sem kallaður er agranulocytosis. Aðaleinkenni hans er
að granulocytarnir hverfa að mestu eða alveg úr hinu cirkulerandi blóði.
Sjúkdómurinn leiðir oftast til dauða á skömmum tíma og er orsökin oft-
ast sepsis. Einkum hafa menn farið að gefa sjúkdómnum gaum eftir að
Videbech (1933) benti á, að líkur væru til, að amidopyrin væri orsök
agranulocytosunnar og hefir það þá komið í ljós, að langflestir, sem veikst
hafa af agranulocytosu hafa notað amidopyrin eða sambönd af því skömmu
áður en þeir veiktust (Holten, Nieisen og Transböl, Seeman, Hoffmann, Butt
og Hickey). Ennfremur hafa Hoffman, Butt og Hickey sýnt á dýratilraun-
um, að við amidopyringjöf (0,2—0,9 gr. pr. kilo líkamsþunga), kemur leu-
kocytosis skömmu (ca. 2 tíma) eftir inngjöfina, en síðan leukopeni með fækk-
un á granulocytunum ofan í lægst 8%. Og loks hafa Madison og Squir gert
tilraunir með amidopyrin á 2 sjúkl., sem höfðu haft agranulocytosu en var