Helgafell - 01.04.1954, Side 4

2
HELGAFELL
illa er að þjóðinni búið í þessu efni, að stór hluti hennar hefur aldrei litið
myndlistarverk augum á æfi sinni.
Ur þessu verður að bæta — og það er hægt að bæta ór því, að
minnsta kosti í fjölmennustu byggðarlögum, með góðum vilja íbúanna
og stuðningi af hendi listasafns ríkisins. Og hór er tillaga, sem Helga-
fell óskar að koma á framfæri:
f öllum stærn kaupstöðum og öðru þóttbýli þarf áhugasamt fólk að
taka höndum saman og stofna með sór menningarfólög, sem — meðal ann-
ars — beiti sór fyrir því að koma upp listasafni, hvert í sínu byggðar-
lagi. Sýslufólög og bæjarstjórnir mundu ekki geta skorazt undan að sjá
slíku safni fyrir viðunandi húsnæði, sem þyrfti ekki í byrjun að vera
öllu stærra en rífleg kennslustofa, en fjár til kaupa á listaverkum mætti
afla með samskotum og ýmsum öðrum hætti. Ríki og sveitafólögum
bæri að sjálfsögðu skylda til að hlynna að slíkri menningarviðleitni með
nokkrum fjárframlögum og listamenn vorir mundu að sínu leyti telja
sór veg að því að kynna þjóðinni list sína með því að stilla í hóf verði á
þeim verkum sínum, sem þessi listasöfn almennings hefðu hug á að eign-
ast. En stærsti og veigamesti stuðningurinn ætti þó að koma frá sjálfu
listasafni ríkisins. Það er beinlínis hjákátlegt að fela þar fyrir almenningi
fjölda af ágætum og athyglisverðum hstaverkum, sem safmð skuldar þjóð
sinni og hefur ekkert rúm fyrir á veggjum sínum. Það hggur í augum
uppi að slík verk á að lána eða gefa þeim listasöfnum, sem upp kunna
að rísa utan Reykjavíkur og aðstöðu hafa til að kynna þau almenningi.
Þau listaverk, er þannig kæmust í umferð mættu að sjálfsögðu ekki vera
neinir vanmetagripir og þyrftu ekki heldur að vera það. I mörgum til-
fellum getur staðið svo á, að safnið eigi fjölda af athyglisverðum og ágæt-
um listaverkum líkrar tegundar, og geti því hæglega sóð af einhverjum
þeirra, sór að skaðlausu. En teldi safnið sór ekki fært, af einhverjum
ástæðum, að gefa slík verk, gæti það engu að síður lánað þau og, ef til
vill, látið þau ganga á milli utanbæjarsafnanna. Slík umferðalistasöfn tíðk-
ast nú víða erlendis og þykir að þeim nnkil menningarkynning.
* * *
AÐ, undanförnu hefur hugur margra hneigzt á þá sveif að leggja alla
byrði menningarlegrar forsjár á bak ríkisvaldinu. Við þessu væri
ekkert að segja, ef menningarhneigð fólksins sjálfs biði ekki tjón við það.
Sú virðist þó einatt raunin á, og því er í ofan greindri tillögu gert rað
fyrir, að áhugamenn hafi veg og vanda af því brautryðjendastarfi, sem
þar er minnzt á, leggi sjálfir nokkuð af mörkum og fái sem flesta til hðs