Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 32

aðalsteinn ingólfsson
TT
-tt

<~,rcAi
u kjCÁA OuJyJs.
►j -c-—-J* /1< *««,
n~^J~r •**->jJ \'tT-Á*~Á tLi^. ÍV/A-^ijýy.--
L*nrfa+~*srvxr4úJ^ 'Z'Vc^/**., Jfuy Kw r 'M/
f rOx *- -%JukLx~.
'kjS-*. ’pjt+v oríi^ ✓'fi “vV,
t Tir'-Í OkA^Í^Ci'í
,-uu
Ul kz
4
(-_' KAav
1-Cl. stuU*.''
As-64^Jk
FhLm
síuOyJcUr
u Ai
,ÍJí.wLc
-'cAr*-, A-r
i^4*,- :
íKa/-. I-o^>tvCka- W*."v U*sr h‘ZsJ.'t *ICs*íJL*, /
rL. <LAZr- -J' -tI ^<l£J SUx^Jruíf*
~%L uA*,1 ~p*^ChM, L*U'u. -«- •-* aí~ /
ft*_ r Att kí- Í~r~J-r^, u
~U. c+uyt~~-tcjj^ >■
•'*•' w-~ A~ , tLriU** BíK^UMM- , Oj JI^X^. /t..
"/L’, !C!)jJU MuS-i.J^jSI.A—rUjru, .4,
..».-í. tw;-,Aí./. ÉrOJUJjj~~ (</J» ---l
W U-.lA, 'JJjM
^Kxr fcf^c, • **'»•'*'-*} k, brifle^ *sLU**r~*Á* y, k<W
<" <-tfc. Stir-. H oí*< s'i^skLsf* i Í^*, W, l'í.'í*. * 1+~~J 'fat*)
■ *Ju s ■C+L?t+*. \- *J*. @),
r -<-V Ju—fMcÁjj V í/A- , cLs-, 4rv< *» i/j ff-, r
f'‘*A-jj^,{--rsíj~bih~, Lv*v= J-u-Cs-t4-~J-r*J. ah*“Ui
k- HiSrt t^i-roU. cU. U~4*~
• r... - /' ^r,:- J.
LCjJJS -íJÍ.rry
u'u'Aa-j tvts.iUjXU. {
•• rw^>. • Jj*.
*-lU* L «<*«. ww^Xx.
(UA*A\ - J ^ •
daglegu lífi hans á vinnustofunni
á Seyðisfirði, þar sem fátt er dreg-
ið undan.
Textalegt afsprengi þessarara
„hvunndagsvæðingar“ er síðan
dagbókin. Dieter hafði alla tíð
punktað hjá sér athugasemdir um
það sem hann sá og gerði. En frá
og með áttunda áratugnum verða
dagbókarfærslur að eins konar
þráhyggju. Inn í dagbækur Diet-
ers fóru alls konar pappírar, far-
miðar, aðgöngumiðar, matar-
reikningar,og þar skráði haim allt
sem á daga hans dreif, nöfn allra
sem hann talaði við eða hitti, jafii-
vel viðskipti sín við vændiskonur,
en einnig hugdettur sínar og hug-
arflæði, þar sem öllum flötum
sérhvers vanda er velt upp í endalausum aukasetningum og athugasemd-
um í sviga.21 Sjálfsmeðvitund þessara dagbóka er yfirþyrmandi og reynir
eflaust á þolrif þeirra sem kynna sér þær. Dieter er ekki fyrr búinn að op-
inbera hugstm eða viðhorf en hann staldrar við og brýttu: þær til mergj-
ar; reynir svo að komast að raun um ástæður þess að hann staldrar við og
brýtur þær til mergjar. Og svona ffam eftir götunum. Þetta tengist að
sjálfsögðu hugmyndinni um bókina sem hugsanlegan hýsil „alls sem er“,
sem viðruð er hér í upphafi. Niðurstöðu Dieters má leggja út á að
minnsta kosti tvo vegu, eins og raunar flest sem hann gerði; annaðhvort
er mannlífið þess eðlis að það sprengir af sér allar bækur. Eða þá að sDl-
greina þarf bókina upp á nýtt til að hún gagnist okkur sem einhvers kon-
ar leiðarvísir fyrir lífið.
En það er alveg ljóst að Dieter leit á þessar dagbækur sem „opinber“
verk; þær voru öllum opnar meðan þær voru varðveittar í Arkífi Hans
Sohm í Stuttgart. Þær gefa einnig sterklega til kynna nærveru annarra
lesenda. „Ég skrifa eins og ég væri að skrifa fyrir prentsmiðju/hræddur
við að skrifa illa/ Get ekki sleppt taumnum af sjálftun mér/um leið og
.. 'Vk< V» W* /J-L ri-. rX.-kJ.
f At~- S*x—r'"*.'* WtC
lÁA-AtA i i-\ -rG- *»-», } ^ejurzZ lírLx SU UcCr-
i CL, - ?] . t-U K-r Y*f~l*r+M-K f ii.ft hJ., *» rfyýi IU
úrLtc.«,k •— eO* 1*,} **" ‘A-A fU-J - l*L*
IVtLtuinu. $ uLJ,- rf. k >mUv ’2h/-
. fkjU W 2 Pjr^rsA-) r * ,
b-ricíx K(íH- . „ . . >T' r
d) ív ~~ 4-. -
►/t— — s., u. -. -. r S—U4~ —v <*yV’
Dieter Roth, Bilder, Zeichnungen, Objekte, Galerie Litnran: Basel, apríl-maí 1989.
3°