Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2006, Qupperneq 70

INGI BJORN GUÐNASON
gengur hún fram á stórt veggspj-ald með einni af fjölmörgum aug-
lýsingum Loga sem piýða borgina \nðsvegar. Auglýsingar Loga, eða öllu
heldur handririn að þeim, eru drjúgur hluti texta skáldsögmmar. Text-
amir eru nánast sjálfsævisögulegir, raunar svo að víða rennur auglýs-
ingatextinn saman rið þriðju persónu frásögn sögumanns - veruleiki og
skáldskapur renna því saman innan skáldsögunnar sjálfrar. Vaka stendur
við þetta stóra veggspjald og verður altekin af mrndinni sem við henni
blasir og hverfur nánast inn í hana:
Veggspjaldið er nokkurra vikna gamalt. Það sýnir atriði úr
fýrstu auglýsingunni, þeirri sem Vaka kynnist fýrrst sem texta á
grænu spjaldi. Borgin nemur staðar andartak og Vaka horfir á
myndina gegnum þokuna. Veggspjaldið er handan götunnar.
Allt í kring ríkir þögn, engin umferð [...] Eitt andartak er hún
altekin af myndinni [...] I baksýn, næstum ósýnilegur handan
flugnanetsins, stendur Logi í dyragættinni. Hún liggur kjrrr
með opin augun án þess að blikka [...] Hann er að fara. Hún
kveður ekki heldur reynir að anda. (bls. 143)
í þessari draumsýn, sem k\iknar þegar hún horfir á veggspjaldið, brejrist
skynjim Vöku á borginni og líkamanum um leið enda hefur skilningur
og skynjun hennar á borginni fýrst og fremst átt sér stað í gegnum
bkamann:
Vaka sér fyrir sér borgina. Götur birtast fýrrir hugskotssjónum
hennar og hún reynir að kalla fram þá töfra sem þær áður
höfðu. En henni líður eins og hún hafi einn morguninn
vaknað upp lömuð frá hálsi. Hún reynir að fara jrfir líkama
sinn í huganum, re\rnir að hreyfa tærnar, fótlegghia, en án
árangurs, án tilfinninga. Hún lyftir höfðinu og horfir á lík-
amann sem er hennar eigin, sem hún finnur ekld fyrir. A sama
hátt sér hún borgina fýrir sér, sér hana en skynjar hana ekki.
(bls. 145)
Líkaminn er lamaður og um leið hættir Vaka að geta skynjað borgina -
hættir að skilja hana. I framhaldi af þessu rankar Vaka við sér fýrir
framan veggspjaldið með auglýsingunni efrir Loga og gengur rakleitt
inn í þokuna á leið sinni heim. Fljótlega verður borgin ókennileg.
Okunnug götuhorn birtast og nöfri gamanna verða óraunveruleg í fyæstu
68