Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2007, Qupperneq 92

ÁGRIP VEGGSPJALDA / XIII. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ
sjúklingum með kransæðaþrengsli. Búast má við endurþrengslum
hjá 20-30% þessara sjúklinga en oft reynist erfitt að greina end-
urþrengsli þar sem ekki er til gott greiningarpróf. Nýlega hafa
rutt sér til rúms 64 sneiða tölvusneiðmyndatæki sem bjóða upp
á mun betri myndgæði en eldri tölvusneiðmyndatæki. Markmið
rannsóknarinnar var að kanna með hversu miklum áreiðanleika
hægt væri að greina endurþrengsli í stoðnetum með 64 sneiða
tölvusneiðmyndatæki.
Efniviður og aðferðir: Fimmtíu og fjórir sjúklingar sem gengust
undir stoðnetsísetningu voru teknir inn í rannsóknina en sjúklingar
með bráða kransæðastíflu og nýrnabilun voru útilokaðir. Sex
mánuðum eftir kransæðaþræðingu og stoðnetsísetningu gengust
sjúklingar undir tölvusneiðmyndarannsókn og endurþræðing var
gerð.
Niðurstöður: Sextán sjúklingar (30%) höfðu stöðuga hjartaöng,
21 sjúklingur (39%) hafði hvikula hjartaöng og 17 sjúklingar
(32%) höfðu NSTEMI við komu. Meðaltími frá kransæðaþræð-
ingu að endurþræðingu voru 197 (SD+35) dagar en meðaltími
frá tölvusneiðmynd að endurþræðingu voru fjórir (SD+7) dagar.
Næmi tölvusneiðmynda til greiningar endurþrengsla reyndist
27% og sértæki 84%. Jákvætt forspárgildi var 25% og neikvætt
forspárgildi 86%. Ef úrtakinu var lagskipt eftir aldri kom í ljós
að sjúklingar yngri en 58 ára voru rétt greindir með tölvusneið-
myndatækni í 88% tilfella en sjúklingar eldri en 69 ára í 60%
tilfella.
Alyktanir: Tölvusneiðmyndatæknin hafði hátt sértæki og nei-
kvætt forspárgildi og er því gagnleg til að útiloka endurþrengsli.
Hjá yngri hópum sjúklinga reyndust niðurstöðurnar áreiðanlegri
og tengist sennilega minna kalkmagni í æðum sem getur truflað
úrlestur mynda.
V 36 Lega innri hálsslagæðar sem áhriftaþáttur fyrir
æðasjúkdóma í Öldrunarrannsókn Hjartaverndar
Lilja P. Ásgeirsdóttir', Michiel L. Bots2, Harpa D. Birgisdóttir1, Rudy
Meijer2, Miran Chang1, Agnes P. Guðmundsdóttir1, Guðný Eiríksdóttir1,
Tamara Harris3,Vilmundur Guðnason1
'Hjartavermd, 2háskólinn í Utrecht, Hollandi, 3ÖIdrunarstofnun
Bandaríkjanna, Bethesda
Sigurdur@hjarta. is
Inngangur: Tilgangur rannsóknarinnar var að kann hvort að lega
innri hálsslagæðar (ICA) hafi áhrif á myndun þrenginga í æðinni.
Efniviður og aðferðir: Ómskoðun ásamt Meijers boga var notuð
til að meta þrengingar og skrá niður legu innri hálsslagæðar við
mót innri hálsslagæðar, ytri hálsslagæðar (ECA) og meginháls-
slagæðar (CCA). Þrengingar í æðinni voru flokkaðar í; engin, lítil,
nokkur og mikil og var lega skráð með því að meta undir hvaða
horni skipting meginhálsslagæðar í innri hálsslagæð og ytri háls-
slagæð sést best. Þykkt intíma- media (CIMT) æðaveggja í meg-
inhálsslagæð var einnig mæld, en það er þekktur áhættuþáttur
hjarta- og æðasjúkdóma.
Niðurstöður: Gögn 1.151 þátttakanda (423 karlar og 728 konur)
á aldrinum 66-93 ára (meðalaldur 76 ár) voru rannsökuð. Meðal
CIMT var 0,96 mm. Meðalstig þrenginga í innri hálsslagæð var
2,14 (SD 1,1). Mikil fylgni var á milli baklægrar /bak-miðlægrar
legu innri hálsslagæðar og stærðar þrengingar í æðinni: meðalstig
þrenginga var 0,16 hærri (95% CI 0,02-0,32) borið saman við
aðrar legur innri hálsslagæðar (leiðrétt var fyrir aldri og kyni).
Nánari leiðrétting fyrir reykingum, blóðþrýstingi, hæð, þyngd,
kólestróli, þekktum hjarta- og æðasjúkdómum og sykursýki,
höfðu ekki áhrif á fylgni: meðalmunur var 0,20 (95% CI 0,05-
0,35). Lega innri hálsslagæðar sýndi öfuga fylgni við fjarvegg meg-
inhálsslagæðar og jákvæða fylgni við nærvegg.
Alyktanir: Rannsóknin leiddi í ljós að lega innri hálsslagæðar
er stór áhrifaþáttur varðandi æðasjúkdóma í eldra fólki. Þessar
niðurstöður eru ótengdar öðrum þekktum áhættuþáttum.
V 37 Áhrif vökvagjafar á súrefnisþrýsting í smáþörmum og
ristli við kviðarholsaðgerðir
Gísli H. Sigurðsson1'2, Luzius B. Hiltebrand3, Andrea Kurz3
'Svæfinga og gjörgæsludeild Landspitala, 2læknadeild HÍ, 3Department of
Anaesthesiology, Washington University, St. Louis, MO, USA
gislihs@landspitali. is
Inngangur:Ófullnægjandiblóðflæðiogsúrefnisþrýstingurígörnum
getur leitt til alvarlegra aukakvilla eftir kviðarholsaðgerðir. Við
könnuðum áhrif mismunandi vökvagjafar á súrefnisþrýsting í
görnum við kviðarholsaðgerðir.
Efniviður og aðferðir: Tuttugu og sjö svín voru svæfð, lögð í
öndunarvél og skipt í þrjá hópa (n=9 í hverjum). Hópur A fékk 3
ml/kg/klst, B 7 ml/kg/klst og C 20 ml/kg/klst af Ringer lausn í æð.
Auk þess fengu öll svínin ýmist 30% eða 100% innandað súrefni
fyrst og síðar öfugt. Hjartaútfall var mælt með “thermodilution”
og súrefnisþrýstingur í vefjum með “microoxymetry” (Licox) í
smáþörmum, ristli og í undirhúðarfitu.
Niðurstöður: Blóðþrýstingur (MAP) og hjartaútfall (CO)
voru áþekk í hópum A og B en í hópi C voru blóðþrýstingur,
hjartaútfall og undirhúðarsúrefnismettun marktækt hærri en í
hinum hópunum. Súrefnisþrýstingur í smáþörmum og ristli var
áþekkur í öllum hópunum, þrátt fyrir lægri fylliþrýsting, lægra
hjartaútfall og minni þvagútskilnað í hópum A og B.
Ályktanir: Mismunandi vökvamagn sem hóparnir þrír fengu
meðan á aðgerð stóð virðist ekki hafa haft áhrif á súrefnisþrýsting
í smáþörmum og ristli. Þessar niðurstöður benda til að
„autoregulation“ á blóðflæði garna sé mjög virkt í heilbrigðum
einstaklingum sem gangast undir kviðarholsaðgerðir.
V 38 Efnaskipti í þörmum við lost
Gísli H. Sigurðsson1, Luzius Hiltebrand2, Vladimir Krejci2
'Svæfinga- og gjörgæsludeild Landspítala og læknadeild HÍ, 2svæfingadeild
Inselspital Háskólasjúkrahúsinu í Bern, Sviss
gislihs@landspitali. is
Inngangur: Sýnt hefur verið fram á að það er samband milli
minnkaðs blóðflæðis í þörmum, fjöllíffærabilunar og dánartíðni
hjá bráðveikum sjúklingum. Markmiðið með þessari rannsókn
var að kanna áhrif minnkaðs mesenterial blóðflæðis (SMAF) á
smáæðablóðflæði og efnaskipti í þörmum.
92 Læ
knablaðið/fylgirit 53 2007/93