Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Síða 59

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
53
hermannaknæpu, þar sem nokkrir félagar hans voru að gæða sér
á vondu öli, tala um íslenzku stúlkurnar og skoða minjagripi, sem
þeir höfðu keypt og ætluðu að senda stúlkunum sínum heima: af-
káralegar myndir af gjósandi eldfjöllum og ísbjörnum á jökum,
málaðar á vasaklúta og ýmiss konar paufa. Tommy hafði aldrei
keypt slíkan íslenzkan minjagrip handa Peggy, mest fyrir þá sök,
að O’Connell hafði komið inn hjá honum efa á hinum þjóðlega
uppruna þeirra.
Eg vil fara að berjast, öskraði Tommy til félaga sinna. Hvar eru
helvítis Þjóðverjarnir? Til hvers erum við eiginlega í stríði?
Margraddaður hlátur svaraði honum.
Alveg rétt, gamli.. .. Fire!.... en notaðu einkabyssu þína og
nriðaðu á stúlkurnar. Þeir hlógu meira og gerðu margs konar spott
að honum. Sumir sögðu, að Englendingar þyrftu ekki að berjast,
aðrir gerðu það fyrir þá. Hann hafði heyrt það áður og stóðst ekki
reiðari en heyra slíka svívirðu um þjóð sína. Hann þoldi ekki við
í þessum félagsskap.
Þið eruð vitlausir, grenjaði hann — og þekkið ekki ykkar eigin
fjandmenn, bætti hann við með orðum O’Connells. Síðan rauk
hann út.
Hann hélt áfram að ráfa um göturnar, fullur og æstur. Þetta var
fábjánalegt stríð og herstjórnin bandvitlaus. Ef hann fengi að
ráða, skyldi verða vaðið beint inn í land óvinanna og þeir skotnir
eins og hundar, í stað þess að vera að halda hernum á kvennafari
norður á pól, og síðan farið heim og öllu kippt í lag, sem aflaga var
farið, og það var víst víðar en á hans heimili.
Hann þreif byssuna af öxlinni og öskraði: Skjóta!
í sama bili rann bíll eftir götunni og beindi skerandi Ijósunum
framan í hann.
Tommy Atkins hóf byssuna og skaut. Bíllinn hraðaði sér burtu.
Hann skaut á eftir honum, svo skaut hann á ný, eitthvað út í bláinn.
Nú var það byrjað. Enginn hafði gefið honum skipun um að
skjóta, hann skaut bara án þess. Og þó — hann hafði fengið skip-
un, harða, ákveðna skipun. Hún kom einhvers staðar langt að inn-
an, og hann varð að hlýða henni. Það byrjar alltaf með einu
skoti og enginn veit á eftir, hver hefur hleypt því af, né hver hefur