Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Qupperneq 55

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
49
lifðu í einhvers konar méreralvegsama-anda, en hann þráði það eitt
að ljúka sem allra fyrst skylduverki sínu og fara síðan heim til móð-
ur sinnar, hænsnanna, svínanna og Peggyar.
Loksins sást land og Tommy bjóst við, að nú byrjuðu skyldu-
manndrápin. Hann hálf kveið fyrir þeim, en hugsaði hins vegar
gott til þess að hespa þetta af og komast heim, ef — það varð allt-
af að taka það með í útreikninginn — það yrði ekki hann sjálf-
ur, sem yrði drepinn. En hann kveið því ekki og hafði í því efni
við dálítið að styðjast, þótt hann segði engum frá því. Þau Peggy
höfðu farið til spákonu, áður en hann fór að heiman, og fyrir þrjá
shillinga Iofaði hún þeim því, að hann skyldi koma lifandi heim
aftur og lítið særður (hún tók fimm shillinga, ef hún átti að lofa
því, að menn slyppu ósærðir).
En liann lenti ekki í neinni orustu. Þegar hann kom á land, var
allt um garð gengið, landið tekið herskildi, án Jiess hleypt væri
af einu skoti. Tommy fannst ]>að fremur fyrirlitleg ])jóð, sem gerði
enga tilraun til að verja land sitt. Hann vissi ekki, að í þessu landi
voru menn vanir að vega með orðum og kunnu engan annan
vopnaburð, en þeir voru líka fimir í honum og alltaf reiðubúnir
til að leggja til orustu innbyrðis. Þeir notuðu sömu vopn gegn út-
lendingum, sem réðust á land þeirra.
Englendingarnir tóku kurteislega móti slíkum vopnagný, en skír-
skotuðu til herskipa sinna, flugvéla og annarra efniskenndra vopna
og létust mundu nevta aflsmunar. Þá ypptu landsmenn öxlum: Því
miður, þeir gátu ekki tekið þátt í þannig löguðum hernaði.
Englendingarnir höfðu sitt fram, en það var svo langí frá því, að
orðsins menn væru sigraðir, þeir verða aldrei sigraðir, Jjótt þeir
tapi öllum orustum. Hvernig á því stendur, er hernaðarleyndarmál
og verður ekki skrifað meira um það hér, nema það, sem allir vita,
að hergagnaforði J)eirra er ójirjótandi.
Tonnny leizt ekki betur á landið en þjóðina, og nafnið tók út
yfir allt: Island. Þeir höfðu J)á reyndar Ient á Norðurpólnum. Hann
fór að kvíða kuldanum með klæðnað ])ann, sem honum hafði verið
úthlutað í Jrennan herleiðangur, og hét þvi með sjálfum sér að skjóta
bjarndýr, undir eins og hann kæmist í færi við það. og nota feldinn
i skjólflík.

4