Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Blaðsíða 67
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
61
Skáldleg fegurð margs af þessum kveðskap er harla mikil. Mörg
stefin eru gædd undarlegu hugboðsmagni, þau orka svo á tilfinn-
ingarnar, að það er eins og þau veki bergmál í fjarlægum fylgsn-
um hugans. Slíkt hugboðsmagn á tónlistin ein annars til. Oft er sem
eitt orð varpi ljósi eða litblæ á heila vísu. A öðrum stöðum eru
heil kvæði sprottin upp af einum skapblæ og þrungin af honum.
Svo eru tregavísur þær, sem Fiðlu-Björn heyrði kveðnar í klettin-
um, eitthvert fegursta kvæði á íslenzku:
Mér verð'ur skipsins dæmi
er skorðulaust livílir
eitt við æginn kalda,
engan stað fær góðan....
Og Ljúflingsmál, vögguvísan, sem huldumaðurinn kvað yfir syni
sínum:
Sofi, sofi, sonur minn,
sefur selur í sjó,
svanur á báru....
Hin fágætlega djúpa samúð og bræðralagskennd þessa kvæðis með
öllu því, sem nýtur svefns, hefur vakið þessi fögru orð Jónasar
Hallgrímssonar:
Sofinn var j)á fífill
fagur í liaga,
mús undir mosa,
már á báru.
í fornritunum má finna töluvert af vísum svipaðs efnis og þessi
þjóðsagnakveðskapur er. Ég skal rétt aðeins nefna vísu Hettu tröll-
konu, þegar hún er að hlakka yfir óförum Ingjalds bónda:
Ut reri einn á báti
fngjaldr í skinnfeldi....
Eða stefið sein Guðmundur góði og menn lians heyrðu til flagðanna
í Kerlingarfirði:
Hér sofa drengir,
og hér sofa drengir.