Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Side 44

234
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
stjóri Dyrhólahrepps og um sama leyti sýslunefndarmaður. Hreppstjórn-
arstörfum skilaði hann af sér þá er hann var um áttrætt, en gegndi sýslu-
nefndarstörfum til dauðadags. Um langt skeið var hann formaður sókn-
arnefndar. Lét hann sér mjög annt um kirkjuna og sótti kirkju hvern
messudag.
Engum þeirra sem þekkja til vinnu við margvísleg félagsmál og opin-
berra skyldustarfa, getur dulizt að mikið af tíma og orku þarf til þess að
standa þar framarlega eða hafa forustu áratugum saman, jafnvel þó að
maður sé vel verki farinn. En það var Eyjólfur hreppstjóri líka, prýði-
lega verkfær. Það var ágætt að vinna með honum og undir stjórn hans,
kynntist ég því bezt við skattanefndarstörf í nálægt 30 ár. Lundin var
glöð og hugkvæmnin óvenjulega viðbragðsfljót og verkleg. Löng íhug-
un var honum síður lagin.
Ég hef hér að framan nefnt fjölda félags- og sveitarstarfa, sem Eyjólf-
ur á Hvoli hafði meiri og minni afskipti af um lengri eða skemmri tíma.
Hafa þó ekki öll kurl komið þar til grafar. En því hef ég fremur gert en
ógert látið að tína margt til, að þrátt fyrir svo mörg tímafrek og vanda-
söm viðfangsefni, til viðbótar sínum hlut í stjórn á stærðarbúi um fullt
fjörutíu ára skeið, semur Eyjólfur og sendir frá sér ritverk, sem vekja
maklegt lof og aðdáun dómhærra manna, þegar hann er kominn á átt-
ræðisaldur.
Það var merkileg tómstundavinna og munu fá lík dæmi fiimast.
Veit ég að Eyjólfur taldi sig eiga mikið að þakka ágætum skiptum við
Mál og menning. Aðrir sem hann hafði leitað til, sáu sér ekki fært að
taka ritin að sér til útgáfu. En þá er hann leitaði til Máls og menningar,
skipti svo um, að ritin voru tekin hvert af öðru, prentuð og send út, með
þeim árangri sem öllum er nú kunnur. Afi og amma, Pabbi og mamma
og Lengi man til lítilla stunda, eru bækur hver annarri betri. Þær eru
heilbrigðar, skennntilegar, fróðlegar, kryddaðar fjölda smásagna, þarf-
legra aukaatriða og auk þess margs konar fyndni, sem kemur oft öllurn á
óvart. Fyrir þessar bækur verða Mýrdælingar alltaf í mikilli þakkarskuld
við höfundinn.
Eyjólfur á Hvoli var vel á sig kominn, framkoman fáguð, góðlátleg og
geðþekk. Hvar sem liann kom flutti hann með sér birtu í bæinn. Á sam-
komur var eftirsóknarvert að fá hann, fram á gamals aldur, þar talaði
hann jafnan og sagðist þá bezt er hann var blaðalaus og óviðbúinn.