Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Síða 18

208
TfMARIT MÁLS OG MENNINGAR
dæu. Mér fannst þau stundum skilja mig og vera að ávarpa mig, en
hvernig sem ég lagði við hlustir fékk ég ekki numið neitt svar. Þegar ég
skrifa þessar minningar, frægur að endemum, kallaður stigamaður, þá
herst mér að vitum angan möðru og blóðbergs, ég er aftur að reka kýrn-
ar á Grænateigi í haga á lygnum sunnudagsmorgni með björtum skýj-
um. Þarna geng ég, lítill kuggur í stuttbuxum og mórauðri peysu, harla
ófríður og sennilega fákænni á margan hátt en títt er um börn á ellefta
ái i. Skelfing er blessað veðrið gott! Ég tylli mér á lyngþúfu, hlusta á
kyrrlátan nið árinnar og óska þess að stund og dagur nemi staðar. En
tíminn sinnir því engu, heldur líður áfram og hvetur jafnvel sporið. Eitt
kvöld fyllir heiðmyrkur dalinn, loft er svalt, nærri því biturt, dimm-
raddaður borginmóði krunkar í fjarska. Þegar ég vakna morguninn eft-
ir er jörð héluð og öll blóm dáin. Þriðja sumarið mitt á Grænateigi er
liðið og haustgjóla bærir fallið gras. Ég kveð fólkið á bænum og held
heimleiðis -— til ömmu.
I þorpinu okkar virtist allt vera tíðindalaust, en þó komst ég hrátt á
snoðir um, að ásigkomulag djúpsins verður ekki ætíð ráðið af kyrru yf-
irborði. Miklir flokkadræltir voru með kvenþjóðinni, mér liggur við að
segja ískyggilegar viðsjár, kaffidrykkja færðist jafnt og þétt í aukana,
hljóðskraf og launung drottnaði í mörgum húsum, ellegar þá ögrandi
svipur og vígreift fas. Sundurlyndi þessu og tilfinningaróti olli einn
gripur — og hann dauður, klukkan hennar ömmu.
Svo var mál með vexti, að gjaldkeri kvenfélagsins, Unndóra kona Sig-
urvalda kaupmanns, hafði lýst yfir þeirri skoðun sinni á stjórnarfundi í
vetur, að silfurnæla ásamt skrautrituðu ávarpi, helzt í bundnu máli,
væri veglegri afmælisgjöf en klukka og þar að auki ódýrari. Hún hafði
jafnvel látið í það skína, að hún væri reiðubúin að útvega félaginu slíkt
ávarp gefins, enda hæg heimatökin, maður hennar var listaskrifari og
skáld gott, — kvæði um íslenzka heildsala hafði fyrir skömmu birzt í
blaði fyrir sunnan: Svo blessi Drottinn dyggðaríka stétt og daga og næt-
ur verndi hennar rétt, Sigurvaldi Nikulásson kaupmaður, Djúpafirði.
Stjórn kvenfélagsins hafði þó ekki afráðið neitt um afmælisgjöf handa
ömmu, þegar oddvitafrúin brá sér til Reykjavíkur á fund tannsmiðs.
Hún kom heim aftur með nýtt hros og þessa dæmalausu klukku. Unn-
dóra gjaldkeri setti upp embættissvip og sagðist varla hafa heimild til að