Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Blaðsíða 67

GJAFIR ELSKHUGANNA
257
an við þjóðveginn, tekur hann eftir því, hvað það er hátt. Hann hafði
ekki veitt því athygli fyrr en nú, þó hann hefði oft farið þar inn og út.
Það er ekki nema fyrir vel æfða leikfimismenn að stökkva yfir svona
hátt hlið. Og þessir hermenn, já, þeir hafa ekkert annað að gera en að
sofa hjá stúlkum, pressa buxurnar sínar, bursta skóna sína og stökkva
yfir hlið. Hann opnar hliðið, fer upp tröppurnar og ber að dyrum. Jóna
kemur út í gluggann á náttkjólnum.
Hvað viltu? spyr hún kuldalega.
Mig langar til að tala við þig.
Geturðu ekki valið einhvern annan tíma? Þú kemur fyrir allar aldir.
Hvað viltu mér?
Opnaðu, Jóna, ég þarf að tala við þig.
Nei, ég opna ekki. Komdu seinna og fáðu þér kaffisopa.
Hver kom út frá þér í morgun ?
Út frá mér?
Svafstu hjá kana í nótt?
Hvaða spektarmál og veraldarvizku ertu að fara með? segir hún og
lokar glugganum og hverfur inn í herbergið.
Ásbjörn ber aftur að dyrum, en hún anzar ekki. Loks heldur hann til
vinnu sinnar. Ýmsar hugrenningar um samskipti hennar við setuliðs-
menn líða fyrir hugskotssjónir hans.
Það líða nokkrir dagar. Jóna lætur sem hún sjái ekki Ásbjörn, þegar
þau mætast. Ásbjörn vinnur hjá setuliðinu og reisir nýja skála. Hann
vaknar klukkan sex og fær sér skerpukjöt og horfir út um þakgluggann.
Ungi ameríkumaðurinn heldur áfram að koma út frá Jónu á morgnana í
sjöunda himni og stekkur yfir hliðið.
Eitt kvöld. þegar Ásbjörn kemur úr vinnunni, stendur Stefanía, kona
húseigandans, í dyrunum og býður gott kvöld. Hann tekur undir.
Þú hefur víst ekki tekið eftir því, hvort undirfötin mín voru á snúr-
unni í morgun, þegar þú fórst í vinnuna?
Undirföt? spyr Ásbjörn hissa.
Já. Þetta voru alveg spánný undirföt, sem mér voru gefin um daginn.
Ég hengdi þau út til þerris í gærkveldi og gleymdi þeim á snúrunni. En í
morgun, þegar ég kom á fætur, voru þau horfin.
Nei, ég tók bara ekkert eftir því, hvort þau voru á snúrunni í morg-
un.
Tímnrit Máls og mcnningar, 3. h. 1954
17