Tímarit Máls og menningar - 01.09.1996, Blaðsíða 30

til að yrkja þetta sumar, því ég orti þessa bók allt sumarið, hingað og þangað
um landið. Þessi bók er íslenskt sumar.
En eftir þessa bók er löngunin meðvituð til að halda þessu striki. Það
kemur rækilega fram í Árstíðaferð um innri mann, sem er merkt þessari
ljóðrænu afstöðu, og líka síðasta bókin. Heilir ljóðaflokkar í síðustu bókinni
minni eiga rætur í Flýgur örn yfir. Þetta sé ég eftir á.“
Dagur af degi (1988) er einkennilega tregafull bók. Hin opnu Ijóð sem þú
varstfrcegur/illrœmdurfyrirhafa lokast, ogþó erfremur einsoghiðpersónulega
sé orðið fjarlœgt en að þú viljir markvisst leyna tilefnum kvœða. Ég tek sem
dœmi Ijóðið Hugmynd:
Hugsanir þínar
hverfa
á svörtum vœngjum
inní hljóðlátt
myrkur
leðurblökur
úr djúpum bergmálslausum
helli.
„Ég verð alltaf helvíti glaður þegar ég get ort svona kvæði. Hvernig getur
maður ort svona kvæði, segi ég við sjálfan mig. En ég veit það ekki, og þó
það ætti að drepa mig þá gæti ég það ekki núna. Þetta er óhugnanlegt kvæði.“
Efþað vœri í Mörg eru dags augu hefðirðu útskýrt vandlega hvernig stœði á
því að þér liði svona, en þarna er alltfarið, tilefni, skýringar, alltþetta persónu-
lega, allt netna myndin.
„Þetta eru auðvitað meðvituð vinnubrögð, eftir að strikið hefur verið
tekið. Svona vil ég vinna þetta. En án Flýgur örn yfir hefði ég ekki ort þetta
kvæði, þó að ég hafi ekki gert mér grein fyrir því fyrr en núna.“
Það verður bylting í Ijóðagerðþinni, en þú hefur sem sagt ekki hugsað hana?
Ljóðin verða innhverf, tær, myndmálið ópersónulegra að sumu leyti en um leið
margrœðara.. .
„Ég sagði þér áðan að þegar ég var ungur skildi ég Walt Whitman, en þegar
ég eldist skil ég betur Emily Dickinson. Hún var hin hliðin á bandaríska
peningnum. Hún var andfélagslegt skáld og ljóðin lokuð eins og hún sjálf.
Dickinson var hin ósýnilega kona 19. aldarinnar. Nú eru flestir horfhir nema
hún.
Dagur afdegi er náttúrlega framhald af Tveggja bakka veðri að því leyti til
að hér er tungutak sem er nær klassísku tungutaki íslenskrar ljóðahefðar en
ég hafði notað áður. Svona líður þetta fljót áfram — það þekkir ekki bakka
sína heldur líður bara áfram. Kannski er maður bara hissa sjálfur. Stundum
er maður auðvitað með meðvitaðar fyrirætlanir og þegar Flýgur örn yfirvar
28
TMM 1996:3