Tímarit Máls og menningar - 01.09.2000, Blaðsíða 17
STÓRSKÁLD OG SMÁÞJÓÐ EIGAST VIÐ
TÍMINN ÞÝTUR
Það erfallegt orð að þjóta. Vindurinn þýtur, skýin þjóta og öldurnar
þjóta yfir vatnið.
Tíminn þýtur.
- Hvers vegna þýtur tíminn?
- Hann er aðflýta sér.
- Hvað er hann aðflýta sér?
- Hann þarfsvo mörgu að sinna.
- Hvert er tíminn að þjóta?
Þögn.
- Hvað er tími?
Löng þögn.
- Er hann allt sem þýtur?
- Jú, einmitt. Hann er allt sem þýtur.
NÝÁR
Kotnið nýár. Þá er allt nýtt.
Lcekir og vötn undir ísi - og hvar áttu þá að sigla, skipið mitt nýja,
jólagjöfin mín kæra?
Nei, það verður þá að híða.
Þið hara bíðið þá, skipstjóri og stýrimaður, bátsmaður og háseti,
kokkur og hjálparkokkur (œ, þessi orð, svonafalleg öll) á meðan snjón-
um hleður niður ogfrostin ganga.
*
Enfyrsta daginn í nýja árinu kom einmitt hláka.
Snjórinn þánaði og ísinn brast og litla grœnmálaða skonortan þín,
hún „Christina“ vaggaði sér á lygnum voginum undir bláhvítum segl-
um og logagyltum síðdegishimni með voldugum skýjum í góðri angan
frá mold og vætu.
Komið nýár og allt splunkunýtt eins og nýja skipið þitt.
Og nýmáninn stóð lágt á himni.
Þessir textar eru úr upphafskafla Turnsins úti á heimsenda. Og treystið mér,
þetta eru Nóbelstextar.
Að því vík ég síðar í þessari grein.
1 bernsku sinni segist William hafa trúað því að flugdrekinn sem komið hafði
með hann í þennan heim mundi þá og þegar vitja hans aftur „ til aðfara með
mig þaðan, og vitaskuld stóð mér geigur af þessum fleyga sendiboða lífs og
TMM 2000:3
malogmenning.is
15