Tímarit Máls og menningar - 01.09.2000, Blaðsíða 48

ODDVÖRJOHANSEN
undarlega hátt kallast ósæranlegur innvið kvikuna hversu hrifncemur sem
hann var á hinn bóginn.
Þetta helgaðist afþví að skáldið í honum lifði samtímis tvenna heima, veru-
leika og skáldskap, og kunni þá undraverðu list aðforða sérfrá einum þeirra í
annan eftirþörfum [...]
ÞegarSíríus varað rangla þetta í hugarástandi sem ókunnugir hlutu að kalla
bara slen, þá var skáldið einfaldlega statt á mörkum anda og efnis, heltekinn af
þeirri ólýsanlegu tilfinningu að vega þarna salt að eigin geðþótta.
Það hefur ekki verið tilgangur minn með þessum fyrirlestri að bregða ein-
hvers konar helgiljóma yfir William Heinesen. Það hefði hann ekki kært sig
um. En ég vona að það hafi komið ff am að William Heinesen var frumkvöð-
ull innan allra listgreina í Færeyjum. Hann studdi við bakið á ungu hæfi-
leikafólki í myndlist, leiklist og tónlist og ég hef sjálf í mínum hæversku
tilraunum til að skrifa notið hvatningar hans. Þegar hann var orðinn 82ja ára
gamall spurði ég hann hvað ég ætti að lesa til að breikka bókmenntalegan
sjóndeildarhring minn. Hann sagði mér þá hvað hann hefði haft mesta gleði
af að lesa um sína ævidaga, og bætti síðan við: „Lestu aldrei bók, bara vegna
þess að þú átt að hafa lesið hana. Það er helbert snobb, leggðu hana fr á þér og
lestu það sem þig langar til.“
Ég ætla að enda á tilvitnun í hinn háaldraða William, sem komst á
tíræðisaldurinn:
„Meðan maður nýtur þess að vera manneskja og að vera í samfélagi við
aðra, þá lifir maður.“
(Erindi þetta var flutt á ráðstefnu í Færeyjum sem haldin var í maí síð-
astliðnum í tilefni af aldarafmæli frændanna William Heinesens og
Jörgen-Frantz Jacobsens. TMM þakkar Oddvöru Johansen rithöf-
undi kærlega fyrir góðfuslegt leyfi til að birta það hér í íslenskri
þýðingu.)
íslensk þýðing: Soffía Auður Birgisdóttir. Tilvitnanir í Glataða stiill-
inga eru teknar úr íslenskri þýðingu Þorgeirs Þorgeirsonar.
46
malogmenning.is
TMM 2000:3