Tímarit Máls og menningar - 01.09.2000, Qupperneq 9

EILÍFT LÍF
-En erekki líka hægtað vera hrœddur, ekki við áþreifanlegan stað, í neðra, held-
ur einfaldlega við tómið?
Ég trúi alls ekki á tortíminguna.
-Á hvað trúir þú þá?
Ég trúi því að lífið haldi áfram. Það er að segja það skiptir ekki máli hvort um
er að ræða mig eða þig persónulega eða okkur sem einstaklinga, eða okkar
persónulegu málefni og sálarlíf, það er ekki það, það er lífið - mannslífið. Og
að það heldur áfram vitum við, þótt hættan á algjörri eyðingu sé auðvitað
fyrir hendi.
Já.
Ég óttast hana líka, ég óttast hana mjög. Þetta er alvörumál. En lífið heldur
samt áffam undir öðrum kringumstæðum, og það er í sjálfu sér nóg huggun
fyrir mig. Mér finnst lágkúrulegt að líta á lífið ffá sínum persónulegu bæjar-
dyrum. Við þáðum líf ff á öðrum, og okkur var gefinn hæfileikinn til að gefa
öðrum líf. í lífinu felst miðlun á órofhu samhengi, það finnst mér falleg hugs-
un. Hvað er það sem La Rochefoucauld segir: ‘Á sólina og dauðann á enginn
að stara látlaust’. Þetta þykja mér yndisleg orð. Ekki síst vegna þess að þau
beina sjónum okkar bæði að sólinni og dauðanum, birtunni og myrkrinu.
Þetta er sameiginlegur lífsgrundvöllur okkar, hlutskipti mannsins.
*
-Þú sagðir eitt sinn að þú værir mjög trúaður maður. Hvað áttu við með því?
Hvað ég á við með því? Ég á við að ég sé trúaður í þeim skilningi að ég horfi á
líf og dauða í æðra samhengi án þess að tilheyra trúarsamfélagi, ég er miklu
fremur trúaður í ljóðrænu samhengi. Fyrir mér eru ljóðlistin og trúin eitt.
Það er engin leið að skrifa ljóð sem ekki væri tjáning trúarlegs lífsskáld-
skapar!
-Hver er afstaða þín til kristindómsins?
Hann drakk maður nú í sig með móðurmjólkinni. Og þótt maður hafi off
brugðist sterkt við ansi skrýtnum og furðulegum helgisiðum hans, og feiki-
legri hræsni, þá standa eftir mikil kristileg verðmæti, sem ekki verður hagg-
að. Til dæmis grípandi lýsingar í Gamla testamentinu og guðspjöllunum,
einkum píslarskáldskapurinn og stóru sálmaskáldin og stórbrotinn kveð-
skapur þeirra um líf og dauða. Svo ekki sé minnst á tónlist Palestrina og
Bachs, og til dæmis ‘Messías’ effir Hándel. Hvað sem öðru líður er ekki hægt
TMM 2000:3
malogmenning.is
7