Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Side 96

EYSTEINN ÞORVALDSSON
Dægur sem kallast
á stefjum
um þig
Dægur sem kallast
á dægrum þínum
öll þessi ár
Öll þessi ár
Dægrin eru einskonar síbyljur tímans og minningasöfii; þau safnast saman
og eiga það til að koma í heimsókn, sársaukafull og ókennileg, jafnvel ógn-
andi, með ábendingar um rangar tímasetningar eins og frá greinir í ljóðinu
„Bauga bauga“ (1987):
°g
Þá koma dægrin í hlað
Öll sem þú hefur lifað
Öll sem þig hafa liðið
Komin til að þakka fyrir síðast
Komin til að þakka þér fyrir síðast
En þú þekkir þau ekki
Hve napurt! ekki eitt einasta
Of snemma of seint of snemma -
Og
Ennþá dægur
Enn
Titill ljóðsins er úr gömlum barnaleik þar sem sungið er endurtekið stef með
þessum tilvitnuðu orðum („Einu sinni bauga - bauga“) og hring er laumað
milli þátttakenda. Þetta eru því líka einskonar hringar dægranna og leikur-
inn virðist geta haldið áfram í hið óendanlega („Tvisvar sinnum bauga -
bauga“ o.s.frv.).2
Annað sjónarhorn en engu minni söknuður ríkir í ljóðinu „Þau“ (1989).
Eftir því sem tjáningin verður hógværari á yfirborðinu er tilfinningin sterk-
ari undir niðri og við það magnast sú áleitna spenna sem býr í þessum ljóð-
um. Þau tvö sem eitt sinn héldust í hendur á gangstéttinni, haldast nú í
hendur á ójarðneskan hátt í minningunni. Þetta er fallegt ljóð og umfram allt
fjarri öllum harmagráti eða vorkunnsemi:
Það var heiðan morgun.
Það var fyrir mörgum árum.
94
maiogmennmg.is
TMM 2000:4