Gerðir kirkjuþings - 2004, Qupperneq 7

hvem sem er, og allt of langur fyrir lítið bam. í könnunum kemur fram að böm virðast
lifa við vaxandi streitu og allt of mörg böm á íslandi eru einmana. Vaxandi áfengis- og
vímuefnaneysla bama og unglinga er mikið áhyggjuefni, eins afbrot og skipbrot sem af
því leiða, sem og sjálfsvíg ungmenna, en sjálfsvíg eru önnur algengasta dánarorsök ungra
karia hér á landi. Augljóst er að bömin eru að kalla á hjálp á ýmsa vegu, með skaðlegri
hegðum gegn sjálfum sér og öðmm.
í Daníelsbók er sagt frá mikilli veislu í dýrindis höll, þar sem skyndilega sást að ritað var
á vegg ósýnilegri hendi: „Mene, mene tekel ufarsín!“ - Þú ert veginn, metinn og léttvægur
fundinn. Sjáum við ekki skriftina á veggnum hér hjá okkur í veislusölum íslensks
samtímaveruleika?
Á prestastefnu sl. sumar hvatti frú Þórhildur Líndal, umboðsmaður bama til
hugarfarsbreytingar meðal þjóðarinnar og lagði áherslu á mikilvægi þess að foreldrar fái
stuðning og hvatningu samfélagsins og finni sig eiga bakhjarla í lykilstofnunum
samfélagsins. Hún kallaði sérstaklega eftir liðstyrk kirkjunnar þjóna í baráttunni fýrir
bamvænna samfélagi - samfélagi þar sem bömin em sett í öndvegi. Við skulum taka þetta
til okkar, þessa sterku hvatningu til þjóðar og kirkju.
Fjölskyldustefna kirkjunnar, sem Kirkjuþing samþykkti fýrir áratug er nú í endurskoðun.
Þar þarf að skoða þessa þætti sérstaklega og gaumgæfa enn frekar hlutverk kirkjunnar í
þessum efnum. Eins þarf að framfýlgja starfsmannastefnu kirkjunnar sem hvetur til þess
að sérstakt tillit sé tekið til þarfa bamafólks. Vemdum bemskuna og stöndum vörð um
bömin okkar! Þau eru það dýrmætasta sem við eigum.
Samfélag - allra?
Samfélag í trú og gleði er samfélag sem umlykur alla. Stundum erum við áminnt um að
það samfélag sé ef til vill ekki öllum ætlað. Hópur fólks innan okkar kirkju telur t.d.
samkynhneigða útilokaða frá samfélagi kirkjunnar og kallað er eftir því með vaxandi
þunga að kirkjan vígi samkynhneigða sem hjón.
Hér er um málefni að ræða sem verið hefur í umræðu innan kirkjunnar um árabil. I vor
skipaði ég starfshóp um samkynhneigð og kirkju til að fýlgjast með því sem er að gerast í
þessum efnum hér og í nágrannakirkjum okkar. Starfshópnum er ætlað að standa fyrir
umræðu og hlusta eftir sjónarmiðum. Mikilvægt er að unnið verði fræðsluefni fýrir presta
og æskulýðsleiðtoga um þessi málefni. Mun Fræðslusvið Biskupsstofu vinna að því að
slíkt efni verði tiltækt og því fylgt eftir. Við endurskoðun fjölskyldustefnu kirkjunnar
verður einnig hugað að samkynhneigð, sem og öðrum þeim málefnum á sviði
fjölskyldumála sem ofarlega eru á baugi um þessar mundir.
Sambúðarform eru margvísleg og kynhneigð og samlíf tekur á sig ýmsar myndir í sögu
og samtíð. Þjóðkirkjan hlýtur að mótast af samtíð sinni og vera árvökul og athugul
gagnvart straumum tímans. Róttæk viðmiðarhvörf eru að verða í vestrænni menningu.
Fjölskylduform, kynlífsmynstur og hneigðir sem áður voru almennt talin lúta
viðurkenndum samfélagslögmálum eru það ekki lengur. Við vitum ekki hvert það leiðir.
Þjóðkirkjan hlýtur að takast á við það í íhugun og glímu við orð Guðs sem hún er
skuldbundin og sækir umboð sitt frá. Og þá glímu hlýtur Þjóðkirkjan að heyja í samstöðu
við og virðingu fyrir öðrum kirkjum sem hún er í samstarfi við og er skuldbundin á
grundvelli postullegrar trúar. En þetta varðar ekki kirkjuna eina. Þetta snertir samfélag
okkar og samskilning á gmndvallargildum. Og því verðum við öll að taka þátt í samtalinu
5