Gerðir kirkjuþings - 2004, Blaðsíða 8

og tjá okkur í viðkvæmu og ögrandi máli, sem snertir við kjamaatriðum trúarinnar og
grunntaug þjóðfélags okkar og siðmenningar.
Mikilvægt er að undirstrika að samfélag í trú og gleði felur í sér samfylgd þar sem enginn
er útilokaður og allir virtir. Það er leið Þjóðkirkjunnar, og á slíkri vegferð eiga sér stað
samræður um erfiðustu mál og dýpstu rök, sem leiða okkur á rétta braut með Guðs hjálp.
Ógn - eða von til framtíðar?
Hverju eigum við að trúa um ffamtíð heimsins? Framtíðarsýnin sem náttúruvísindamenn
bregða nú upp fyrir okkur er skelfileg: ragnarök nýrrar ísaldar. Hverju eigum við að trúa?
Okkur ber að gefa gaum og taka mark á tímanna táknum. Við höfúm freklega gengið
gegn lífríki jarðar með græðgi okkar og yfirgangi og rányrkju, spillt, eytt, mengað, deytt.
Við höfum fiktað við innstu leyndardómum lífsins og tekið okkur drottinvald í
ábyrgðarleysi. Öll þurfum við, sem þjóð og sem stjórnvöld, sem leiðtogar og löggjafar og
skoðanamótendur, fræðarar, uppalendur, að horfa í eigin barm og gjöra iðrun, endurmeta
lífsstíl þar sem sífellt er gengið á orkulindir og troðið á lífinu og náunganum í
heimtufrekju og hroka. Endurmeta lífsstíl ágengni og sóunar og temja okkur lífsstíl
hófsemi og hógværðar.
Kirknasamtök á Bretlandseyjum hafa hleypt af stokkunum Nóa - aðgerðiimi, „Operation
Noah“ til að berjast fyrir því að dregið sé úr útblæstri koltvísýrings til að hamla gegn
skaðlegum loftlagsáhrifum. Nóa - aðgerðinni er ætlað að vekja kirkjufólk og samfélagið
allt til meðvitundar um óheiilaþróun sem ógnar lífi og friði á jörðu. Hér mættum við
Islendingar leggja við hlustir og gefa gaum að og spyrja okkur hvort við séum ekki á
helvegi með gegndarlausri eldneytissóun okkar.
Hvernig eigum við að breyta, hvers megum við vona? Hvaða viðmið eru traust og heil?
Framtíðarspámar eru skelfilegar, þær eru reiknaðar út á forsendum reiknilíkana. Það
vantar samt eitt í þau reiknilíkön, eina stærð, sem okkur leyfist ekki að horfa fram hjá.
„Himinn og jörð munu líða undir lok,“ segir Kristur. Og bætir svo við: „EN....“ Fyrir það
stendur kirkjan, helgidómamir um land allt sem helga landið og lýsa friði yfir land og lýð
og lífið allt, fyrir það stendur iðkun og atferli kristinnar kirkju allt, þetta EN..., Þessa oft
gleymdu stærð og staðreynd, þetta undur að Orð Krists mun ekki undir lok líða. Orðið
sem skapar líf og ljós og setur því illa mörk er að verki í heiminum. Orð Guðs sem „varð
hold á jörð og býr með oss,“ er að verki, afl og áhrif lífsins er að verki, afl og áhrif
fyrirgefningar, miskunnsemi, friðar og frelsis, er að verki, og er að ryðja sér braut.
Heimurinn er ekki aðeins heimur á heljarþröm á hraðfara glötunarvegi, heldur hólpinn
heimur, endurleystur heimur. Sól rís, árroði hennar merlar himin og heim, hver sem auga
hefur hann sjái, hver sem eyra hefur hann heyri. Krossinn má sjá í hverjum snjókristalli
augljóst þeim augum sem sjá. Orðið hljómar auðheyrt þeim eyrum sem heyra og hjörtum
sem trúa, Orðið sem reisir á fætur, læknar og lífgar.
Hlutverk kirkjunnar er beina sjónum til þeirrar staðreyndar. Við biðjum: „Faðir vor. Til
komi þitt ríki! Verði þinn vilji!“ Og ríkið kemur, vilji Guðs verður, hvem dag, alls staðar
eru kraftar Guðs að verki. Leiðbeining lögmálsins sem ritað er í hjörtu manna. Og
fagnaðarerindið er rétt fram sem gjöf, orð náðar og fyrirgefningar. Við skírnarlaugina
leggjum við börnin okkar á vald þeirrar framtiðar þar sem kærleikurinn umvefur,
ummyndar, læknar allt, þar sem andi Guðs hefur skapað nýjan himin og nýja jörð. A
altari helgidómanna berum við fram brauð og vín, bænina og okkur sjálf, og lyftum því
upp og felum fórn og friðþæging Krists. Og allt verður nýtt. Og hvernig eigum við að
6