Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2015, Qupperneq 126

125
hún og beygingarmyndir þeirra) í stað sérnafns því að þá hefði ekki verið
ljóst til hvers fornafnið vísaði. Í öllum hinum dæmunum hefði það hins
vegar verið vel mögulegt og í sumum tilvikum mun eðlilegra en að endur-
taka sérnafnið.
Sá „fornafnaflótti“ sem birtist í frásögnum um Marion Briem stingur
mjög í stúf við það sem sagt er um aðrar persónur í Einvíginu. Þetta kemur
skýrt fram í köflum þar sem fjallað er um Marion og einhverja aðra pers-
ónu, t.d. samstarfsmanninn Albert. Í sömu málsgreininni hikar höfundur
Einvígisins ekki við að nota persónufornöfn sem vísa til Alberts en endur-
taka sérnafnið Marion. Þetta má sjá í eftirfarandi textabroti þar sem bæði
mannanöfnin eru feitletruð, persónufornöfn eru sýnd með hásteflingum
og bæði lýsingarorð og lýsingarhættir í karlkyni eru skáletraðir.
(23) Marion hafði lagt sig og svaf vært þegar Albert rak inn nefið og
tilkynnti um hnífstunguárásina í Hafnarbíói. Albert deildi skrif-
stofunni með Marion en hafði aldrei sýnt sófanum neinn áhuga.
HANN var þrítugur fjölskyldumaður og bjó í fjögurra hæða blokk
við Háaleiti, rannsóknarlögreglumaður sakadómaraembættisins í
Reykjavík, og hafði verið holað niður hjá Marion Briem í höfuð-
stöðvunum í Borgartúni. Marion hafði borið fram mótmæli vegna
þess ráðslags en án árangurs. Rannsóknarlögreglan var að sprengja
utan af sér húsnæðið og hver fermetri var nýttur til hins ýtrasta enda
hýsti það bæði rannsóknarlögreglumenn og litla tæknideild sem varð
sífellt umfangsmeiri. Albert var síðhærður og skeggjaður og klæddi sig
frjálslega, helst í gallabuxur og mussur. Marion þótti HANN óþarf-
lega hippalegur og átti það til að gera athugasemdir við klæðaburð
HANS og hárvöxt. Ekki síst eftir að í ljós kom að Albert bjó yfir
sálarró og langlundargeði sem fáum var gefið og hummaði allt slíkt
fram af sér. Albert gerði sér ljósa grein fyrir því að HANN þyrfti
tíma til þess að vinna Marion á sitt band. HANN hafði verið settur
inn á skrifstofu sem fram að því hafði verið lokuð öðrum og yrði að
gera gott úr þeim aðstæðum. Það eina sem fór verulega í taugarnar
á HONUM voru reykingarnar en Marion reykti talsvert og nær
eingöngu á skrifstofunni þar sem var stór öskubakki, iðulega fullur af
stubbum. (Ai:11-12)
Hér kemur Marion fyrir sex sinnum, Marion Briem einu sinni og Albert
fimm sinnum. Þá er vísað til Alberts í sex skipti með persónufornafninu
MÁL OG KyNÓViSSA Í ÍSLENSKU