Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2015, Qupperneq 133

132
Endurtekning sérnafnsins kemur líka fyrir í fyrri bókum um Marion
Briem. Í eftirfarandi textabút er nafnið endurtekið tvisvar en þar sem það
er andlag forsetningar í fyrstu tveimur tilvikunum er sínefnihamlan ekki
brotin:
(40) Fæstir mundu eftir Marion, aðeins elstu menn. Enginn hafði verið í
neinu sambandi við Marion nema Erlendur sem hafði velt því fyrir
sér síðan Marion dó hvernig samstarfi og vináttu þeirra hafði verið
háttað. (Arnaldur indriðason 2007:259)
Eins og áður hefur komið fram vekur höfundur Einvígisins athygli á kyn-
óvissunni um Marion Briem og óvenjulegu nafni persónunnar. Það sama
á við um Mýrina:
(41) – Bíddu, Marion? Marion? Hvers konar nafn er það eiginlega? Hvort
er þetta karl eða kona?
Sigurður Óli leit með spurnarsvip á Erlend.
– ég velti því stundum sjálfur fyrir mér, svaraði Erlendur og tók upp
farsímann. (Arnaldur indriðason 2001:173)
(42) Einhver Marion Briem var með málið. Marion Briem! Hvers konar
nafn er það? (Arnaldur indriðason 2001:185)
Niðurstaðan er því sú að höfundur notar nokkurn veginn sömu aðferðir í
Einvíginu og fyrri bókum um Marion Briem til að varðveita leyndardóm-
inn um kyn persónunnar. Svo virðist því sem höfundur hafi strax í upphafi
tamið sér þessar aðferðir til að lýsa Marion Briem. Einvígið sker sig þó úr
að því leyti að þar er Marion í aðalhlutverki, auk þess sem minna er um
lýsingar og skoðanir annarra á Marion.
7. Niðurstöður
Einvígið er glæpasaga eftir Arnald indriðason þar sem kyni aðalpersón-
unnar, Marion Briem, er haldið leyndu fyrir lesandanum. Með þessu býr
höfundur til áhugaverða en jafnframt óleysanlega ráðgátu sem lesandanum
er ætlað að glíma við á meðan lögreglan færist sífellt nær því að leysa gát-
una um morðið í Hafnarbíói.
Í þessari grein höfum við beint sjónum okkar að þeim leiðum sem höf-
undur Einvígisins notar til að skrifa langa sögu án þess að kyn aðalpersón-
unnar komi fram. Til að ná þessu markmiði þarf fyrst og fremst að sneiða
ÁSa BryndíS • jóhanneS gíSli • Þórhallur