Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2014, Blaðsíða 257

256
eða geta ekki verið með í leiknum þeirra. Frá okkur öllum sem höfum
ekki tvöhundruð sentimetra og hundraðogtíu kíló og bassarödd og óend-
anlegt olnbogarými til að gera okkur gildandi. Frá okkur hinum sem vilj-
um kannski gera okkur gildandi með orðum og rökum og réttlæti. okkur
konum sem erum kannski fimmtíu-sextíu kíló og erum logandi hræddar
þegar við erum einar á ferli að næturlagi. okkur konum sem þurfum að
vera meðvitaðar um það að heimurinn er fullur af körlum sem langar að
meiða okkur og það er ekkert sem við getum gert í því.
Það er rétt að segja það strax að ég elskaði Kötu. Elskaði þessa bók. Það
er engin betri leið til að lýsa tilfinningum mínum gagnvart henni, þótt það
sé auðvitað lengra og flóknara mál sem ég ætla að útlista hér á eftir. En
Kata veitti mér engar lausnir, engin svör. Hún hjálpar mér í sjálfu sér ekki
að nokkru leyti, öðru en því að hún var skrifuð af karli sem hefur háværari
rödd en flestar konur geta öðlast eða beitt.
„Konur hafa ákaflega litla hugmynd um hversu mikið karlar hata þær“
sagði Germaine Greer í Kvengeldingnum árið 1970. Svo leið og beið og
internetið kom. Núna er konum þetta fullljóst, að minnsta kosti okkur sem
höngum á internetinu. Þar hafa karlar fundið vettvang til að segja okkur
hreint út hversu mikið þeir hata okkur. Hversu mikið þeir vilja þagga
niður í okkur, hversu mikið við erum í raun og veru fyrir þeim. Samt er
þetta hatur alltaf og endalaust hermt upp á okkur, konurnar sem láta í sér
heyra. okkur er í sífellu legið á hálsi fyrir að hata karla. Konur sem elska
konur þurfa sömuleiðis endalaust að sitja undir því að þær hljóti að hata
karla fyrst þær langar ekki að stunda með þeim kynlíf. Þess vegna er ágætt
að ég segi það eins og það er: Kata fyllti mig sannarlega vissu karlhatri.
(hinir) (rí-)akta – Kata – hata
Á Bókamessu í Ráðhúsinu 23. nóvember var Steinar Bragi spurður út í
siðferði undirheimanna með vísan til þess að hann hefur skrifað bók um
konu sem tekur réttlætið í sínar hendur þegar kerfið bregst henni. Steinar
sagði strax það sem mér fannst liggja í augum uppi eftir lestur bókarinnar
en virðist ekki hafa skilað sér til gagnrýnenda eða annarra sem fjallað hafa
um bókina: „Það er ekki hægt að hampa siðferði undirheimanna án þess
að það kosti samfélagið allt.“ Hann lýsti sambandi sínu við Kötu sem pró-
blematísku, sagði að það væri að vissu leyti hægt að skilja gjörðir hennar en
það væri ekki hægt að réttlæta þær eða beinlínis sættast við þær.
hilduR lilliENdahl ViGGósdóttiR