Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1981, Qupperneq 128

126
MÚLAÞING
í Ættum Austfirðinga er greint frá því að foreldrar hennar hafi heitið
Magnús Guðmundsson og Ingibjörg Benediktsdóttir og búið á Bökkum í
Suðursveit. Verður því næst fyrir hendi að gá í Byggðasögu Austur-
Skaftafellssýslu. Þá kemur í ljós að foreldrar hennar virðast hafa búið
um 1843 á Geirsstöðum, sem eru meðal Einholtsjarða á Mýrum. Fyrir
1850 virðast þau hafa búið á Króki í Borgarhöfn en eftir það fram til
1862 á býli sem nefndist Fljótsbakki og var hjáleiga frá Breiðabólsstað.
Dettur manni helst í hug að hér hafi orðið nafnstytting í meðförum —
Fljótsbakki orðið að Bakki og það svo aftur breyst í Bakkar og er slíkt
ekkert einsdæmi. Býli með nafninu Bakkar virðist ekki hafa verið til þá
í Suðursveit. Sem sagt — nú er fjölskyldan komin í Suðursveit og í
prestsþjónustubókum Kálfafellsstaðarsóknar er Guðrún skráð vinnu-
kona á Skálafelli árin 1862-1864 og á Reynivöllum er hún árin
1867-1869. Árin 1872-1873 er hún vinnukona á Vindborði í Einholts-
sókn en á Miðskeri í Bjarnanessókn árið 1874. Næstu 2 árin er hún á
Stapa í sömu sókn en árið 1877 má svo sannarlega segja að hún leggi
land undir fót og á alls ekki afturkvæmt í Skaftafellsþing. Þá ílytur hún
að Hrafnsgerði í Fellahreppi á Héraði og verður þar vinnukona sam-
kvæmt sóknarmannatali Áskirkju. Næst verður hún vinnukona í Fjalls-
seli í sömu sveit og finnst svo hvergi í manntölum eftir 1879. Hún er
ekki heldur í skrám yfir látna eða brottflutna eftir þetta. Hið síðasta
sem um hana er skráð í kirkjubókum er að hún er vinnukona í Fjallsseli
við húsvitjun 1879. Má því ætla að hún hefði horfið sporlaust inn í móðu
aldanna þegar hríðarkólgan umlukti hana á Fljótsdalsheiði fyrir einni
öld síðan, ef bein hennar hefðu ekki fundist nærri 93 árum frá atvikum.
Þá var unnt að bera kennsl á þau eftir þjóðsögunni og frásögnum er
lifðu meðal fólks í Fellum og á Jökuldal.
Hvers vegna tekur hún sig upp árið 1877 og flytur austur í Fell? Á
ýmislegt ber að líta í þessu sambandi. Í þann tíð var einangrun fólks alls
ekki eins mikil og nútímafólki hættir til að álykta í fljótu bragði.
Kirkjubækur bera vitni um mikla flutninga hjá fjölskyldum og einstakl-
ingum og dagbækur frá þessum tíma greina frá miklum ferðalögum og
mannflutningum á landi, bæði fótgangandi manna og á hestbaki. Þessir
flutningar og ferðalög urðu milli bæja, byggðarlaga og landshluta.
Býsna miklir flutningar urðu einnig sjóleiðina og sést það vel í
dagbókum manna er áttu heima við sjávarsíðuna. En í öðru lagi er skylt
að geta þess hér að á þremur síðustu áratugum 19. aldarinnar flytur
mjög margt fólk úr Skaftafellssýslum til Austurlands. Heilar fjölskyldur
tóku sig jafnvel upp og fluttu til Héraðs eða fjarðanna. Afkomendur