Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1996, Blaðsíða 118

Múlaþing
Uppskipun í Eyrarfjöru um 1940. Grilla má í lausabryggjurnar.
Eyrarfjöru og Kaupfélagsfjöru, sem áður
var nefnd Helgafjara, en mun fram á þessa
öld hafa borið nafnið Króksfjara. Skást
lending var við Eyrarfjöru og þó háskaleg,
ekki síst vegna fallastraums þess er skerja-
garðurinn utan frá Stóralóni, utan Merkis,
myndaði inn með öllum fjörum og var stríð-
astur við Eyrarskerið, sem nú er undir
bryggjustæðinu.
Ekki veit ég til þess að nokkur hafi far-
ist í lendingu hér á Bakkagerði. Til þess
vissi enginn sem ég spurði og sýnir það
ótvírætt að hér hafa traustir formenn ráðið
fyrir fleytum og menn kunnað áralagið, auk
þess sem það sýnir að hér hafa bátasmiðir
kunnað sæmilega til verka. Ef einhverjunr
kynni að detta í hug að skort á sjóslysum í
lendingum hér mætti rekja til lífhræðslu
sjómanna, veður sá í villu því brotist var út
í skip þótt brim væri, af miklu kappi, en for-
sjálnin látin hafa síðasta orðið.
Ég gat áðan um volk í skipavinnu. Mér
er í barnsminni þegar bryggjan í Kaupfé-
lagsfjörunni, réttara sagt bryggjan í Króks-
fjörunni, fór á hliðina. Þeir sem ekki hafa
séð þessar bryggjur, eða myndir af þeim,
skulu upplýstir um að þetta voru lausa-
bryggjur, svona eins og vanskapaður sleði í
lögun, og voru dregnar upp í fjöru eins og
bátar, þegar þær voru ekki í notkun, en sett-
ar í sjó fram þegar á þeim þurfti að halda.
Verið var að skipa út saltkjötstunnum í
bölvaðri ylgju. Svo var staðið að slíku
verki að tunnunum var velt niður í fjöru og
síðan eftir sliskju út á bryggju, þegar bátur
var að taka farm. Kaðlar tveir voru festir í
bryggjuna til að binda bátana. Ekki var þó
hnýtt að, nema sjór væri stilltur, en í ylgju
var bryggjutógunum brugðið undir þóftur
og maður hafður við hvort tóg til að slaka
og stríkka á tógunum í takt við hreyfingar
bátsins. Bryggjumenn létu tunnurnar síga í
116