Skagfirðingabók - 01.01.2002, Side 10

SKAGFIRÐINGABÓK
eins af fremstu hestamönnum Skagfirðinga á hans tíð. Þar er
jafnframt að finna eftirfarandi sögu er hann hefur eftir Sigfúsi
sjálfum og lýsir galsafengnum samskiptum hans við gæðing
sinn, einn af mörgum:
Skömmu síðar hitti ég kunningja minn, Björn bónda á
Hofsstöðum. Þá getur Björn þess að hann, tiltekinn dag
þá fyrir skömmu, hafi séð mann ríða allgeyst fram ísana,
en sagðist ekki hafa kannast við hestinn og sagðist ekki
vita til að slíkur skeiðgammur með þessum lit væri til
þar í grennd við sig. „Hver skyldi þetta hafa verið lags-
maður?“ Sagði Sigfus. „Mér datt helst í hug“, sagði Björn,
„að það hefði verið einhver af þessum þremur helstu, séra
Jakob, Sigfús í Holti eða andskotinn."
Af vinnukonunni, Ingibjörgu Bjarnadóttur fer ekki miklum
sögum. Að líkindum mun hún hafa borist sem vistráðið hjú til
hjónanna Ásgríms Þorsteinssonar og Kristínar Gísladóttur í
Geldingaholti. Þau hjón höfðu orðið fyrir þeirri reynslu að
eignast fimm börn og missa þau öll. Hjá þeim fóstraðist Sigfús
sonur hennar að mestu upp, eftir bestu tiltækum heimildum. f
Skagfirskum ceviskrám 1890-1910, II, bls. 217, er hennar getið
sem bústýru hjá Magnúsi Sigurðssyni bónda á Kjartansstöðum
árin 1888—1906. Frá því er greint að hún hafi ung misst móð-
ur sína og leystist heimilið þá upp. „Ólst hún eftir það upp á
hrakningi, þar til hún gat farið að vinna fyrir sér. Ingibjörg var
þrekmikil dugnaðarkona, sem féll ekki verk úr hendi, og vel
gefin.“ Börn þeirra Magnúsar voru tvö: Sigurður, bóndi í Húna-
þingi og síðar togarasjómaður, búsettur ásamt fjölskyldu sinni
á Sauðárkróki nokkur síðustu æviárin, og Elísabet húsfreyja í
Bólstaðarhlíð. Eftir lát Magnúsar fluttist Ingibjörg ásamt Elísa-
betu dóttur sinni að Bólstaðarhlíð. Þar settust þær að og eftir
að Elísabet giftist Klemens Guðmundssyni bónda þar, dvaldist
móðir hennar á heimili hennar til æviloka. Þar lést hún haustið
1945. Þess má geta að Ingibjörg var af ætt Borgar-Bjarna,
8