Skagfirðingabók - 01.01.2002, Qupperneq 27

ATHAFNASKÁLD í SKAGAFIRÐI
lagðar reiðgötur líkt og afinn, stórbóndinn Sigfús í Eyhildar-
holti.
Það er í almæli flestra samtíðarmanna Sigurðar að hæfileiki
hans til að umgangast fólk og draga það á sitt band hafí verið
ólíkindum meiri. Þótt mikill væri til lundar og geðríkur nokk-
uð var hann var prúður í framgöngu og kurteis jafnan. Þá var
hann stálgreindur og vel máli farinn er hann þurfti til þess að
taka við ráðamenn í leit að fulltingi. Þar varð honum betur og
lengur ágengt en mörgum þeim, er um ræddu, entist skilning-
ur til.
Sigurður réð til fyrirtækisins nokkra úrvalsmenn, hvern á eft-
ir öðrum, til að sjá um bókhald sem var ærinn starfi við vax-
andi umsvif. Stjórn fjármála hafði hann hinsvegar að mestu
leyti með höndum sjálfur og þar voru reiður ekki ævinlega með
þeim hætti sem bókhaldsvinna krefur um. Þetta varð til þess
að mannaskipti á skrifstofu urðu tíð og hann missti frá sér
mann á borð við Arna Benediktsson frá Hofteigi. Að loknum
viðskiptaferðum til Reykjavíkur var ekki fátítt að hann kæmi á
skrifstofuna með ávísanaheftið sem hann hafði notað í ferðinni,
en þar var lítið að finna um það í hvað greiðslur höfðu farið því
ekki hafði verið sinnt um að færa inn nema lítið eitt af þeim
greiðslum sem inntar höfðu verið af höndum. Þetta hefur þátt-
arritari eftir Arna Benediktssyni, sem yfirgaf fyrirtækið eftir
tveggja ára starf og fluttist til Reykjavíkur þar sem hann tók
fljótlega við góðu starfi hjá SIS og varð einn af forystumönnum
þar í viðskiptum með sjávarafurðir. Að öðru leyti bar Arni Sig-
urði góða sögu og góður kunningsskapur hélst með þeim allt
til hins síðasta.
Svo vel vill til að nokkrir gagnmerkir Skagfírðingar hafa
dregið fram í blaðagreinum frá seinni hluta þessa tímabils í
umsvifum hans flest það sem verða má til að gera lesendum
þessa þáttar grein fyrir þessari sögu. Skal nú gripið niður í það
efni og jafnframt tekið fram að ekki hefur verið gerður að því
reki að sannreyna út í hörgul þá tölfræði sem þar birtist, enda
25