Skagfirðingabók - 01.01.2002, Qupperneq 49

ATHAFNASKÁLD f SKAGAFIRÐI
sem ber heitið Atvinnutækjanefnd ríkisins, fær erindi bæjar-
stjórnar Sauðárkróks til umfjöllunar og kemst að þeirri niður-
stöðu að á Sauðárkróki sé útgerð ekki álitlegur kostur. Dagana
7.-8. apríl mæta síðan tveir fulltrúar nefndarinnar, þeir Hall-
grímur Dalberg og Sveinbjörn Dagfinnsson, á fund hjá bæjar-
stjórn Sauðárkróks, fulltrúum verkalýðsfélaganna á staðnum og
Jóni Þorsteinssyni lögfræðingi ASI, og kynna þessa niðurstöðu
fyrir viðstöddum. Hallgrímur Dalberg lætur þess þó getið að
þetta plagg sé aðeins álitsgerð nefndarinnar en ekki úrskurður
né afgreiðsla á erindi bæjarstjórnar og hagsmunaaðila. Þrátt
fyrir það má telja víst að álitsgerð þessi hafi ráðið úrslitum um
afdrif fyrirtækja Sigurðar. En Sigurður á í horni fleiri hauka en
kennimanninn á Miklabæ.
A Sauðárkróki er Konráð Þorsteinsson kaupmaður og bæjar-
fulltrúi Alþýðuflokksins; djarfur til áræðis og enginn vinur
kaupfélagsins. Hann veit að staða framsóknarmanna í bæjarfé-
laginu er nátengd umsvifum kaupfélagsins og tekur ótrauður
upp hanskann fyrir Sigurð, sem hann telur sig nú sjá að standi
höllum fæti. Staddur í Reykjavík stingur hann niður penna
sínum til varnar Sigurði og birtir grein í Alþýðublaðinu 24. maí
1957.
Tilefnið er grein á forsíðu Frjdlsrar þjóðar 18. maí 1957 þar
sem greint er frá fjármálamanni norður í landi sem fengið hafi
„lán út á átta veðrétti og síðan viðbótarlán á sjöunda rétt, en
þar að auki lán á fyrsta og annan veðrétt sömu býggingar undir
nokkuð breyttu heiti. Ut á hvern veðrétt fékk hann nokkur
hundruð þúsund króna - viðbótarlánið á sjöunda veðrétt var
hálf milljón. — Að slepptum fyrsta og öðrum veðrétti voru lán-
in sótt beint í ríkissjóð. Rétt er að geta þess að bæði fyrrverandi
og núverandi ríkisstjórn hafa starfað að þessari lánamiðlun af
sömu greiðvikni."
Ljóst er að Konráði sýnist ekki fara á milli mála við hvern
þarna sé átt. Hann lætur í Ijós skoðun sína á umræddu blaði
sem hann telur að hirði lítt um staðreyndir, en lepji upp það
47