Skagfirðingabók - 01.01.2002, Side 52

SKAGFIRÐINGABÓK
fara þegar rætt var um þá atvinnu sem leiddi af togara-
fískvinnslu Sigurðar Sigfússonar: „Það er ágætt að hann
taki sem mest af fiski, þeim mun fyrr fer hann á haus-
inn.“
Þess má einnig geta, að þegar sameiginleg nefnd frá
verkalýðsfélögum og bæjarstjórn kom hingað til Reykja-
víkur í vetur til þess að leita aðstoðar ríkisstjórnarinnar
við að koma nefndum fyrirtækjum í rekstur, þá sagði einn
úr „stórráðinu" að það væri hart að það ætti að sleppa
þriðja tækifærinu til þess að koma Sigurði Sigfússyni á
hausinn. Og ekki nóg með það. Auk þess að leynt og
ljóst var unnið gegn viðunandi lausn þessa máls hér, þá
var bóndi framan úr sveit sendur út á flugvöll þegar
nefndin var að fara. Var hlutverk sendilsins að reyna að
hafa áhrif á verkalýðsfulltrúana og fá þá til að vinna gegn
þeirri fundarsamþykkt sem þeir áttu að framkvæma.
K.Þ. er mikið niðri fyrir og fer ekki dult með þá skoðun sína
sem hann segir byggjast á eigin reynslu og vera á allra vitorði
að áhrifamenn úr röðum kaupfélagsins og vildarmenn þeirra
hafi ákveðið að ganga milli bols og höfuðs á þeirri starfsemi
sem Sigurður hafi hrundið af stað. Aðferðin sé sú að stöðva
alla fyrirgreiðslu opinberra stofnana til hans og hann sér fyrir
sömu afleiðingar og Miklabæjarklerkur; nefnilega þær að
kaupfélagið nái að einoka alla fiskvinnslu ásamt slátrun og af-
urðasölu sem henni tengist. Nái svo jafnframt að sölsa undir
sig vinnslu- og afurðastöðvar Sigurðar á smánarverði - óverð-
skuldað.
Hvað sem líður trúverðugleika þessara hugrenninga, þá verð-
ur ekki séð að ármenn kaupfélagsins hafi haft sig mikið í
frammi, a.m.k. á opinberum vettvangi, við þau soralegu vinnu-
brögð sem þeim voru borin á brýn. Sennilegt má þó telja að
þeir hafi ekki borið neinn harm í brjósti þótt eitthvað þyngdist
undir fæti hjá Sigurði. Og án vafa eru þeir fjölmargir sem
50