Skagfirðingabók - 01.01.2002, Qupperneq 70

SKAGFIRÐINGABÓK
hvörfum í atvinnuháttum og uppbyggingu Sauðárkróks og
Skagafjarðarhéraðs. Athafnasaga Sigurðar hófst þegar framfara-
bylgja eftirstríðsáranna reis með hvað mestum þunga. Að því
hlaut að koma að Skagfirðingar yrðu þátttakendur í nýrri sókn
til bættra lífskjara við breyttar aðstæður. Líklegt er að enn um
ókomin ár greini menn á um stefnur og leiðir þeirrar gust-
miklu siglingar sem hófst með heimkomu bóndasonarins frá
Gröf til síns heimahéraðs, og tæpast mun hún falla í gleymsku.
Þótt hér hafi verið rifjuð upp nokkur brot þeirrar umræðu
sem birtist á prenti þegar öldur risu sem hæst um málefni Sig-
urðar, ber að taka þar öllu með nokkurri gát, því þau litast af
pólitískum viðhorfum þeirra tíma. Hvorki þær umræður né
heldur þær ályktanir greinarhöfúndar sem hér má finna geta
talist vera grunnur traustrar sagnfræði af neinum toga. Þá er og
vert að hafa það í huga að jafnan er vafasamt að efna til endan-
legrar úttektar á eðlisþáttum manna þótt þeir hafi með störfum
sínum gefið efni til umfjöllunar.
Arni Benediktsson frá Hofteigi, fyrrverandi framkvæmda-
stjóri, hóf störf á skrifstofu hjá Sigurði eftir að Árni Jóhannsson
hvarf frá fyrirtækinu, og starfaði þar nokkuð á annað ár. Þá
voru umsvif Sigurðar orðin margþætt og að líkindum hvergi
einsýnt um farsæl afdrif. Hann vékst góðfúslega undir þá bón
að lýsa viðhorfum sínum til ýmsra þeirra mála sem hér hefur
verið fjallað um.
Árni segir, að fljótlega eftir að hann réðist til Sigurðar hafi
það komið í ljós að erfitt var að starfa fyrir hann. Hann hirti
ekki um ýmis grundvallarsjónarmið viðskipta, svo sem að
halda saman skjölum og varðveita þau. Bókhald flokkaði hann
jafnvel til óþarfa kostnaðar. Hann gaf sig lítið að því að fá yfir-
sýn um afkomu aðgreindrar starfsemi og lagði meira kapp á að
finna ný verkefni en að tryggja þann rekstur sem fyrir var.
Hvað varðar viðhorf kaupfélagsins til fyrirgreiðslu Steingríms
Steinþórssonar við Sigurð, telur Árni að þar hafi kaupfélagið
ekki talið ástæðu til neinnar meinbægni í hans garð. Það var
68