Skagfirðingabók - 01.01.2002, Qupperneq 144

SKAGFIRÐINGABÓK
þess engelska Bertholds fábreytilegir Robinsons eður lífs og cevi sögur.
Hún var prentuð á Hólum 1756.8 Hann skrifaði einnig fyrir
Jón Hreggviðsson bréf, sem kallað er Hreggviðsþula. Það varð
kveikjan að Islandsklukku Halldórs Laxness.
Þorsteinn kvæntist Ingibjörgu af hyggindum og áreiðanlega
girndarlaust. Þau giftust árið 1718, tveim árum eftir að hann
fékk Hrafnagil, og þá var hann þrítugur en hún orðin 42 ára.
Ríkt kvongfang leysti hann úr ánauð búskaparhokurs og gerði
honum fært að sinna fræðum og skáldskap en erfingja eignuð-
ust þau Ingibjörg ekki. Önnur börn skyggðu því ekki á Hall-
grím eftir að hann kom að Hrafnagili og hefur hann áreiðan-
lega notið ástríkis þar og fyrirtaks atlætis.
Ingibjörg arfleiddi Þorstein að öllum eigum sínum eftir sinn
dag.9 Eftir að hún dó, haustið 1746, liðu ekki nema nokkrir
mánuðir þar til séra Þorsteinn, sem þá var tæplega sextugur,
hafði fest sér þrjátíu árum yngri konu og gert henni barn og
hlaut að sækja um konungsuppreisn fyrir bráðlætið.
Nú víkur sögunni aftur um sinn til Þórvarar Egilsdóttur,
móður Hallgríms. Eftir lát séra Eldjárns, í nóvember 1725,
hélt hún áfram búskap í Auðbrekku en fékk brátt til liðs við
sig bónda einn úr sveitinni allskörulegan, Jón Ólafsson. Jón
var fæddur 1692, áratug eldri en Þórvör. Hann var meðal
helstu bænda í Eyjafirði um sína daga og naut virðingar, varð
einn af hreppstjórum sveitar sinnar og síðan lögréttumaður
1745-10 Hann hefur því líklega lifað í kristilegri friðsemd við
guð og menn en það verður hins vegar ekki sagt um forfeður
hans. Faðir hans var Ólafur Hallsson (f. um 1657, d. 1723),
bóndi á Einarsstöðum í Kræklingahlíð 1703 og síðar á Hofi
og Þrastarhóli í Hörgárdal, sonur Halls bónda í Búðarnesi í
Hörgárdal Finnbogasonar bónda í Saurbæ þar í dal Hallssonar.
Þeir feðgar, Hallur í Búðarnesi og Finnbogi, voru settir út af
sakramentinu árið 1654 „því að óeirðarmenn og guðs orðs
foraktendur eiga ekki til þess háleita sakramentis að takast
svo lengi sem þeir blífa í þeirri þverúð", eins og Þorlákur bisk-
142