Skagfirðingabók - 01.01.2002, Page 197
ELDJÁRNSÞÁTTUR
Nú styttist óðum í þætti Eldjárns og fer af honum æ færri
og hljóðlátari sögum. Háleggsstaðaár þeirra Kristrúnar urðu
tíðindalaus, eftir því sem best er vitað; þau rísa nú hvergi úr
nafnleysi skarans og komast ekki á blað fyrr en í janúar 1814
að Kristrún sálaðist úr einhverjum ónefndum krankleik, líkast
til slitin um aldur fram af barneignum og basli.
Aður er þess getið að Eldjárn missti alla helstu aðstandendur
sína og styrktarmenn á skömmum tíma þegar hann var um þrí-
tugt, á ofanverðum 8. áratug 18. aldar. Báða föðurbræður sína
missti hann líka á hálfu ári, 1802—1803, og nú vildi svo til að
enn varð hrina af áföllum í fjölskyldunni. Um hálfu ári eftir að
Kristrún burtkallaðist dó einnig Snjólaug systir Eldjárns, upp-
eldismóðir tveggja barna þeirra Kristrúnar. Hálfu ári síðar, í
janúar 1815, lést Ólöf systir þeirra, prestsmaddaman í Mikla-
garði í Eyjafirði. Sumarið 1816 dó síðan einn af efnismönnum
ættarinnar: Séra Hallgrímur Þorsteinsson bróðursonur Eld-
járns, drukknaði í Hraunsvatni eins og Jónas sonur hans hefur
frægt í ljóði:
Ungur var ég forðum
fór ég einn saman
föður sviptur
er fremst mér unni
þannig liðu
langir dagar
meini blandnir
á marga lund.
En gleðiatburðir urðu einnig í ættinni um þessar mundir, t.d.
sá, árið 1817, að Hallgrímur Hannesson Scheving frá Grenjað-
arstöðum, sonur Snjólaugar tvíburasystur Eldjárns, útskrifaðist
með doktorspróf frá Kaupmannahafnarháskóla, fyrsti doktor-
inn í ættinni.
Sumarið 1814 var Eldjárn vitni á Hofsþingi en er síðan úr
195