Skagfirðingabók - 01.01.2002, Page 226
SKAGFIRÐINGABÓK
2b Eldjárn Folmer Ásmundsson, f. 29. mars 1845 á Þverá, d. 7.
janúar 1928, bóndi í Þúfu í Fnjóskadal. K.: Kristbjörg Jónas-
dóttir, f. 6. október 1843 á Ljótsstöðum í Ljósavatnsskarði, hús-
móðir í Þúfu, áður vinnukona á Grenjaðarstað og í Laufási. For.:
Guðrún Einarsdóttir húsmóðir og m.h. Jónas Sigfússon bóndi á
Ljótsstöðum. Þau voru niðjalaus en ólu upp Sigurbjörn Pétursson
bónda á Þverá.
STAKA
JÓNAS JÓNSSON bóndi og smáskammtalæknir í Hróarsdal átti
mörg börn og hafði því fyrir stórri fjölskyldu að sjá. Silungs-
veiði í Héraðsvötnum var mikil björg í bú fyrir þær jarðir sem
að Vötnunum lágu, en á veturna gátu ísalög komið í veg fyrir
þær nytjar. Eitt sinn síðla á þorra, þegar slæmar horfur voru
um bjargir í kotinu, orti Jónas:
Bágt á ég með barnakind,
björg er smá í hreysi, (eða bjargarsmár...)
sendu Drottinn sunnanvind,
svo að vötnin leysi.
Viku síðar voru Vötnin orðin auð. Synir Jónasar fóru þá að
draga fyrir og fengu átta legnar ljósnálar fyrir neðan Marbæli á
Langholti. Þá komu strákar frá Páfastöðum með kaffi og kök-
ur til þeirra. Þeir drukku kaffið og létu strákana hafa þessar
bleikjur sem þeir voru nýbúnir að fá, því að þeir bjuggust við
að fá meira, og það varð. Eftir það fengu þeir 130 nýrunna sjó-
birtinga. Svo kom hríð og vetur aftur.
Andri Isaksson lærði vísuna af Önnu Sigurjónsdóttur, konu
Þórarins Jónassonar í Hróarsdal um 1950. Anna tók vísuna
sem dæmi um það hvað Jónas var bænheitur. Einnig er hér
stuðst við minnispunkta Hjalta Pálssonar eftir Leó Jónassyni á
Svanavatni.
224