Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2017, Qupperneq 223

222
og hernaðarhyggju og þetta hlyti að enda í hrottalegri þjóðrembu. Það
yrði sósíalismi sem er langt frá þeim sem við búum við.
Í þeim áætlunum sem við áður settum saman átti tilgangur íhlutunar
okkar að vera sá að flýta fyrir sigri sósíalismans og hjálpa honum að festa
rætur. Hvernig gætum við farið að því? Í fyrsta lagi gætum við afhent
jarðarbúum tækni okkar, vísindi okkar, getu okkar til að drottna yfir nátt-
úruöflunum og með því móti lyft skjótlega menningu þeirra að svo mikl-
um mun að úrelt form efnahagslífs og stjórnmála þeirra reyndust í svo
hróplegri andstöðu við hana að þau mundu hrynja vegna þess hve ónothæf
þau væru orðin. Í öðru lagi gætum við veitt sósíalískum öreigum beinan
stuðning í byltingarbaráttu þeirra og hjálpað þeim til að brjóta á bak aftur
mótspyrnu annarra stétta. Fleiri kostir eru ekki til. En mundu þessar tvær
aðferðir duga til að ná settum markmiðum? Við vitum nóg nú þegar til að
geta hiklaust svaraði: Nei!
Til hvers mundi það leiða ef við miðluðum til Jarðarbúa tækniþekkingu
okkar og aðferðum?
Fyrstir til að slá valdi sínu á þá þekkingu og nýta hana til að efla sitt eigið
vald yrðu ráðandi stéttir allra landa. Hjá því verður ekki komist vegna þess
að öll framleiðslutæki eru í þeirra höndum og þeim þjóna svo til allir vís-
indamenn og verkfræðingar. Því munu þeir einir hafa möguleika á að nýta
hina nýju tækni, og hana munu þeir notfæra sér nákvæmlega í þeim mæli
sem það er þeim sjálfum hagstætt og eflir vald þeirra yfir fjöldanum. Ekki
nóg með það: þau nýju og öflugu tæki til útrýmingar og eyðileggingar
sem þeim mundu falla í hendur munu þeir reyna að nota til að bæla niður
hina sósíalísku öreigastétt. Þeir munu tífalda ofsóknir sínar og skipuleggja
meiriháttar vélráð til að ögra öreigunum til beinna átaka og brjóta þá á bak
aftur hin bestu og stéttvísustu öfl, svipta öreigastéttina forystunni áður en
hún gæti að sínu leyti náð tökum á nýrri og betri hernaðartækni. Þannig
mundi íhlutun okkar verða til þess að hvetja til dáða afturhaldsöflin og
færa þeim í hendur öflugri vopn en nokkur hefði áður séð. Þegar upp væri
staðið hefðu okkar afskipti tafið sigur sósíalismans um marga áratugi.
Og við hvaða árangri gætum við búist með því að reyna að veita hinni
sósíalísku öreigastétt beina aðstoð gegn andstæðingum sínum?
Gerum ráð fyrir því – þótt það sé alls ekki sjálfgefið – að öreigarnir fall-
ist á að ganga í bandalag við okkur. Þá myndum við í fyrstu vinna auðvelda
sigra. En hvað tæki svo við? Ekki yrði hjá því komist að gegn okkur og sósí-
alistum jarðarinnar magnaðist heiftarlegasta og trylltasta þjóðernishyggja
alexandeR bogdanov