Tímarit Máls og menningar - 01.09.2011, Blaðsíða 13

R á n y r k j u b ú
TMM 2011 · 3 13
innar eins og gullgæs. Valur Ingimundarson metur herstöðina á sínum
tíma til 18–20% af útflutningstekjum.18 Nokkrum fjölskyldum var
úthlutaður einkaréttur á viðskiptum við gæsina (Íslenskir aðalverk-
takar) en þess gætt að pólitíska úthlutunarverkið fengið sinn hlut til
dreifingar gegnum ríkisbankakerfið.19
Hafta- og skömmtunarstjórnin á Íslandi frá því fyrir stríð og fram
undir Viðreisnarstjórn er svo alræmd fyrir spillingu að ekki þarf að
rekja.20 Aðeins nægir að minnast á hugtakið „helmingaskipti“ milli
Sjálfstæðisflokks og Framsóknar sem ég hygg að fáir mótmæli í dag. Það
sem má velta fyrir sér er hins vegar hvernig þetta kerfi spillti, ekki bara
stjórnmálaflokkum, -mönnum og lýðræðisþróun í landinu – heldur
þjóðinni allri, sem lærði að lifa við og með spillingunni. Olíusala,
heild sala umboð með tyggjó eða leikföng – allt varð að gulli í skjóli ein-
okunarleyfa. „Sambönd“ var það sem hið unga lýðveldi ræktaði, ekki
lýðræði.
Á verðbólguárunum sá bankakerfið um að brenna upp sparnað
alþýðufólks með því að úhthluta gegnum klíkubankanna því fé sem
aldrei þurfti að borga aftur að raunvirði.21 Ekki hefur þjóðin fyrr unnið
sína fyrstu alvöru sjálfstæðisbaráttu, þorskastríðin, en gegndarlaus
ofveiði og rányrkja (niðurgreidd af opinberum skömmtunarsjóðum)
verður afsökun fyrir því að hreinsa til og búa til nýja stétt auðmanna á
Íslandi: Sægreifana.
LÍÚ-veldið eignast sinn eigin stjórnmálaarm í öllum flokkum (með
beinum og óbeinum úthlutunum) þar sem forréttindakerfið nærir sig
sjálft á kostnað þjóðarinnar. Ætli það hafi ekki verið hin dæmigerðu
3% sem nutu góðs af? (Talan er fengin úr bók Merediths sem segir að
yfirleitt séu elítur og forréttindastéttir ekki mikið stærri en svo). Sagn-
fræðingar munu að líkindum sýna hvernig þarna slitnar þjóðfélagssátt-
málinn og hreint siðrof verður í smáum kjarnasamfélögum við strendur
landsins.
Þegar hér er komið sögu er landbúnaðarkerfið orðið sjálfgengisvél,
heljar mikil niðurgreiðslumaskína sem Framsóknarflokkurinn byggir
tilveru sína á gegnum SÍS; ógrynni fjár er dælt frá almenningi út í
gegnum smákónga veldi inn í innstu dali og út á ystu nes. (Loks hrynur
það veldi en auður sem safnað var með félagslegum styrk gufar upp
eins og fyrir sjónhverfingu inn í klíkukerfi). Samtímis eru allir flokkar
jafn sekir um þann tilgangslausa fjáraustur sem fer í gegnum alls konar
„landsbyggðarstyrki“ sem eru ódulbúin hollustukaup í kjördæmum sem
hafa tvöfalt eða þrefalt atkvæðavægi á við vaxandi þéttbýli.
Þegar loks orkusalan getur mögulega orðið arðvænleg útflutnings-