Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Blaðsíða 62

S o f f í a B j a r n a d ó t t i r
62 TMM 2012 · 2
bandi tveggja einstaklinga og staðsetningin er Ísland og Þýskaland, lest,
laut, landslag, sumarbústaður, flughafnir og brautarstöðvar – en fyrst og
fremst þessi staður orða. Í upphafi ljóðsögunnar er nótt og konan býður
elskhuganum hjálp sína. Frá upphafi er elskhuginn tengdur dauðanum líkt
og Evridís í skáldskap Óvíds.
alltaf logn
þegar hann kemur, dauðalogn þegar hann fer20
Hjartsláttur elskhugans „er veikur/ og taktlaus“21 en konan hefur blóðríka
og dimma tungu.22 Hún er skáldið, hún sönglar23 líkt og Orfeus syngur um
sína Evridísi fyrir og eftir hennar tvöfalda dauða. Elskhuginn er viðfangsefni
konunnar:
eins og hann væri sendur hingað
eins og ég ætti eftir að skrifa sálm og
metta fimm þúsundir
eins og allt væri
kjötmikið og alveg rétt
ég beið við borðið hans, ég
sagði: fyrirgefðu …24
Hún skrifar, er skaparinn sem hefur orðið og talar um elskhugann sem hug­
mynd.25 Ekki einungis þessi tiltekni elskhugi á blaði heldur einnig ástin sem
feigðin lætur ekki í friði. Roland Barthes skrifar í bók sinni Brot úr orðræðu
elskenda (Fragments d’un discours amoureux, 1977) að samræða elskenda
sé tal einsemdar því að ástin sé á sviði ímyndunaraflsins og að tungumál
ástarinnar spretti úr einsemd og sé eintal ástarinnar sjálfrar.26 Í ljóðabálk­
inum er ástin tortímandi, einmana glóð, dýrsleg á köflum og ölvuð. En bak
við vímukennda dökka hugmynd reynist einnig hold og blóð sem rennur:
eins og
opnist á þér vinstri
upphandleggurinn
grannur en kjötmikill
og út brjótist bláar fegurðir
og haglél
og út streymi skammtafræðireglur
um innri meiningu allra hluta
eins og titri
tvær geirvörtur
þegar ég bít þig í hinn
handlegginn
grannan en blóðmikinn
í leit að miklu stærri spurningum
að taka með mér heim27