Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Blaðsíða 52

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Blaðsíða 52
E i n a r K á r a s o n 52 TMM 2012 · 2 í skapi, fáskiptinn og fátalaður – líkist föður þeirra bræðra sem að auki er einhverskonar varúlfur og dregur af því nafn sitt; vakir og gólar um nætur mót fullu tungli og stundum rennur á hann villidýrshamur, og þennan þátt erfa að einhverju leyti þeir nafntoguðu afkomendur hans sem honum líkjast, Skallagrímur og Egill. Glæsilegi bróðirinn Þórólfur vinnur ekki né spinnur heldur fer með köppum og ævintýramönnum í víking á sumrum og græðist mikið fé. En á sama stað er sagt frá því að Skallagrímur stundi síldfiski á vetrum með hús­ körlum. Hann og Kveldúlfur eru báðir menn jarðarinnar; smiðir, bændur, sjómenn; hagir á allt verklegt. Nýi einvaldskonungurinn, Haraldur lúfa (hárfagri), falast eftir liðveislu feðganna, að þeir gerist hans menn. Kveldúlfur hinn forvitri sér og skilur að fátt gott muni af því hljótast. Hann segir meðal annars: „Er yður þá skjótast að segja, þá er þér hittið konung yðvarn, að Kveld­Úlfur mun heima sitja um þetta herhlaup og hann mun eigi herliði safna og eigi gera sína þá heimanferð að berjast á móti Haraldi lúfu því að eg hygg að hann hafi þar byrði nóga hamingju er konungur vor hafi ei krepping fullan.“ (Íslendinga Sögur, fyrra bindi bls 370. Svart á hvítu, 1985) Skallagrímur vill þá heldur ekki gerast lendur maður, því að faðirinn „skal vera yfirmaður minn meðan hann lifir“. (Sama, 372) Og seinna bætir hann við að konunginum muni ekki þykja hann „orðsnjallur“. (Sama, 396) En Þórólfur, hinn fríði og vinsæli maður nýja tímans, verður konungs­ maður og kemst strax til metorða; eins og honum er lýst koma manni í hug bandarískir senatorar, með breið bros og mjúkmælgi. Þórólfur hefur í raun mannkosti, sem falla vel að hirðsiðum og þeim tíðaranda sem nú var að renna upp, í svo ríkum mæli að það verður honum að falli; að honum laðast svo margir menn og á hann sankast svo mikill auður og völd að hann fer á endanum að yfirskyggja sjálfan konunginn. Það endar með uppgjöri og bardaga og Þórólfur fellur á grúfu við fætur konungs, vantaði aðeins þrjú skref til að geta fellt hann. Góðir menn reyna sættir milli konungs og Kveldúlfs og úr verður að Skallagrímur dregst á að ganga á konungsfund. Í einni mögnuðustu senu allrar bókarinnar safnar hann að sér fámennri fylgdarsveit bergrisa og hálftrölla. Þar voru í flokki meðal annarra: „þeir bræður Þorbjörn krumur og Þórður beigaldi. Þeir voru kallaðir Þórörnusynir. Hún bjó skammt frá Skalla­Grími og var fjölkunnig. Beigaldi var kolbítur. Einn hét Þórir Þurs og bróðir hans Þorgeir jarðlangur. Oddur hét maður einbúi, Grís lausingi. Tólf voru þeir til fararinnar og allir hinir sterkustu menn og margir hamrammir.“ (Sama, 396) Er þeir koma að konungsgarði skilja þeir eftir vopn sín og helming flokksins utandyra og ganga svo inn. Konungur býður Skallagrími sættir og miklar sæmdir. En Skallagrímur, sá „lítt orðsnjalli“ maður svarar með ræðu sem gæti sómt sér í hverri sýnisbók um mælskulist. Með tvíræðum orðum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.