Tímarit Máls og menningar - 01.09.2015, Blaðsíða 44

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
44 TMM 2015 · 3
Tjörnina, helst ísi lagða, og upp í Þingholtin vefst það ekki fyrir mér að
Reykjavík er fegursti staður landsins og að hér er gott að búa. Ég væri
hins vegar alveg til í að geta dvalið líka í Nice í Suður-Frakklandi og
Kaupmannahöfn. Þar hefur mér alltaf liðið vel.
***
Manstu eftir fyrstu bíómyndinni sem þú sást?
Nei en það var stundum farið í bíó á sunnudögum og þá sá maður
einhverjar Disneymyndir. Ég varð oft alveg stúmm þegar ég kom aftur út í
vetrarsíðdegið og fannst lífið mitt alls óáhugavert eftir öll undrin í bíóinu.
Það tók oft nokkra klukkutíma að sætta sig við raunveruleikann þegar
maður kom aftur út úr Gamla bíói.
Hvort fannst þér skemmtilegra: að lesa eða að horfa á bíó?
Mér fannst skemmtilegra að lesa, maður gat heldur ekki horft á bíó í tíma
og ótíma þegar ég var krakki, það var ekki í boði. Bækur stóðu mér hins
vegar alltaf til boða. Síðan man ég eftir myndlistarsýningu sem sló mig út
af laginu. Ég var fimm ára og fór með pabba mínum á sýningaropnun. Þar
sat alhvít myndastytta grafkyrr í stól. Skyndilega stóð hún á fætur og gekk
út. Áhorfendur gripu vitaskuld andann á lofti og sulluðu niður á sig víninu
þegar myndastyttan lifnaði við. Þetta var þá listakonan Rúri og þetta einn af
hennar frægustu gjörningum. Mér fannst þetta stórkostlegt og var sannfærð
um að það hlyti að vera meiriháttar að vera listakona. Það er meira að segja
til ljósmynd af atvikinu.
Á svarthvítri ljósmynd leiðir Gerður pabba sinn, klædd í úlpu af frænku
sinni, þau standa fyrir framan myndastyttuna. Gjörningurinn (þegar lítil
stelpa verður fyrir örlagaríkum hughrifum) heitir Skúlptúr og flutti Rúrí
hann við opnun sýningarinnar Súm-75 í Gallerí SÚM árið 1975.
Kannski var það þarna sem eitthvað kviknaði í mér og mig fór að gruna í
hvaða átt ég myndi stefna. Pabbi minn fór með mig á sýningar og ég kom
inspíreruð heim og þóttist geta teiknað og málað eins og myndlistarfólkið.
Þegar ég skrifaði fyrstu barnabókina mína Mörtu smörtu sendi ég Mörtu
vitaskuld rakleiðis á myndlistarsýningu hjá Rúrí.
Manstu hvað þú varst gömul þegar þú byrjaðir að semja sögur?
Ég var svona átta – níu ára. Ég föndraði bækurnar, heftaði blöðin saman,
bjó til bókarkápu og skrifaði aftan á: Bókaútgáfa Guðjóns því það hvarflaði
ekkert annað að mér en að pabbi minn myndi gefa þetta út.