Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Qupperneq 62

Þ ó r u n n J a r l a Va l d i m a r s d ó t t i r
62 TMM 2016 · 2
Hér læri ég þolinmæði, systur slökunar og fell smám saman mjúklega inn í
sjálfa mig. Við sofum fjórar í herbergi og það fer yndislega um okkur. Tvær
í stórri koju og tvær í hjónasæng. Heima byrja ég daginn á því að drekka
grænt te með sojamjólk úr heilum katli. Svo gufuþrýstings kaffi með heitri
mjólk. Hér drekk ég bara vatn. Ótrúlegt magn vatns fer í að rækta kaffi og
te. Skrítnun jarðar (global weirding, því ekki hlýnar alls staðar) ógnar vatns-
búskap ræktunarsvæða.
Lífsgæði eru fyrst og fremst, á eftir daglegu brauði, slökun, því þar býr
hamingjan. Slökun, lítið eitt af hollum mat, vatn í stað æsidrykkja og alhliða
hreyfing gefur hamingju. Þetta hef ég lært hér á sjálfri mér og það er besti
skólinn. Bjór er líka góður, hann selja kristnir hér í Conakry. Enginn virðist
drekka sterkara. Telja má aðra fölskinna sem við höfum hitt hér á fingrum
annarrar og undantekningarlaust dró dans og rytmi þá hingað. Þess vegna
keypti ég gott upptökutæki áður en ég kom hingað, fegin að Ballake og vinir
hans nenntu að skrölta með mér á næturmúsiksenu borgarinnar. Sumar
fínustu upptökurnar eru bara þeir strákarnir að kveða sínar rímur … þá
hurfu steinkofarnir kringum okkur og ég var komin með þeim þúsund ár
aftur í tímann.
Sársauki Gíneuþjóðar stafar af skorti á næringu hluta þjóðar, læknaleysi,
barnadauða, og þeim geðveika mannasið að umskera konur. Að öðru leyti
sýnist mér flestir sem ég sé ganga betur í sjálfum sér en við gerum heima
og bera sig ljúfmannlegar. Nýlega lýðræðislega kosinn forseti, Alpha Condé,
nýtur ekki síst vinsælda fyrir að hafa veitt íbúum hér ókeypis rafmagn allan
sólarhringinn úr vatnsvirkjunum. Áin Niger á upptök sín hér uppi í fjöll-
unum. Þar sem vatn í krönum kemur og fer stundar fólk þá list að safna vatni
í stóra bala og fötur og þegar það þrýtur bera unglingtelpur það í hús okkar
á höfðinu upp þrjár hæðir. Örugglega þrjátíu lítra. Þegar sturtan er tóm fer
maður í ausubað og það er gaman. Hér rignir óhemjumikið á regntímanum
á sumrin, þá hellist Atlantshaf hér yfir. Þá er jörðin drullumall.
Hér sem í öðrum löndum siðar islam er klósettmenning sú að maður skolar
í stað þess að eyða pappír. Rassvaskur, ég man hvað hann hló hann Hreinn
frændi þegar ég var lítil og hann frétti af rassvöskum. Í húsi voru var vatns-
sprauta sem maður skolar sig með sitjandi á klósettinu. Hreinlegt mjög.
Götur eru malbikaðar og helstu þjóðvegir, en ljósrauð moldin rykuð hylur
nú allt og gangstéttar. Fólk brennir rusli í grunnum skurðum eða ræsum
þegar þeir fyllast. Lykt er ekki góð af brennandi plasti, hún berst inn á nótt-
unni.
Á leið okkar í danshúsið göngum við framhjá fimm stórum ruslabílum
sem alltaf standa kjurrir. Þar er eina vonda lyktin sem ég hef fundið í
borginni, auk stöku klóaklyktar, sem er sjaldgæf. Borgin er furðulega hrein.
Nærri ruslabílunum, á daglegri leið okkar tvisvar á dag í dans og heim,