Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 27

ÓFEIGUR
27
Þýzkalandi umfram lægstu hungurkröfur fólksins í þess-
um héruðum, er flutt til Rússlands til að standa undir
hinum mikla herbúnaði. Ekki tekur betra við hjá
Eystrasaltsþjóðunum. Rússar sviku af þeim frelsið með
táldrægum nauðungarsamningum, afvopnuðu lið þeirra
og hersettu löndin. Síðan byrjuðu handtökur án dóms
og laga. Hinir nýju valdhafar létu hermenn og lögreglu
umkringja heimili þrekmesta og gáfaðasta fólksins í
öllum þrem ríkjunum. Oftast voru þessi hermdarverk
framin að næturlagi. Síðan voru foreldrar og börn tek-
in fyrirvara- og skýringarlaust, aðskilin, sett í lokaða
Vagna og flutt burtu. Þetta fólk sér heimkynni sín aldrei
aftur. Þessar handtökur eru eins og gröfin. Engin
frétt berst yfir línu dauðans eða úr útlegðarleiðangr-
um rússnesku bolsivikanna. Síðan er rússneskt fólk
flutt inn í auðu heimilin. Tilgangur valdhafanna er að
brjóta niður allan viðnámsþrótt þessara þjóða. Þær
eiga að deya, en yfirþjóðin að erfa landið.#)
Fleiri dæmi úr stríðssögu síðustu ára og missira um
hörmungar sem fylgja innrás og borgarastyrjöldum
eru flestum enn í fersku minni. Síðasta vetur seinni
heimsstyrjaldarinnar sóttu Rússar á að hrekja nazistá
úr Norður-Noregi. Þjóðverjar urðu að láta undan síga
suður á bóginn. Eyddu þeir þá alla Finnmörk, brendu
öll hús, eyddu kvikfénaði og hröktu íbúana, en þeir
voru hér um bil jafnmargir og íslendingar, undan í átt
til Suður-Noregs. Hrundi flóttafólkið niður úr hungri
og harðrétti í þessum ægilegu þjóðflutningum. Hers-
höfðingi sá, sem stóð fyrir eyðingu í Finnmörk var sýkn-
aður af stríðsglæpum í Nurnberg af því að verkið hefði
verið afsakanlegt samkvæmt herlögum. Norðmenn hafa
nú endurreist nálega öll hin eyddu heimili í Finnmörk
á alþjóðarkostnað, og það, sem eftir lifði af fólkinu, er
flest flutt aftur þangað, sem það hafði fyrr átt heima.
Saga stríðsins í Finnmörk sýnir örlög friðsamra borgara
í nútíma stríði þar sem tvö stórveldi berjast í landi
þjóða, sem orðið hefir fyrir innrás. Borgarastyrjaldir
*) Mjög merkur og þjóðlegur fræðimaður, prófessor Ólafur
Lárusson, mótmælti amerískri hervemd og vitnaði í þjóðarrétt
og fullveldisskýringar. Ef prófessorinn hefði þekkt nægilega ör-
lög Eystrasaltsþjóðanna, þá hefði hann óskað eftir þúsund-
faldri vernd Engilsaxa heldur en að leggja sina eigin þjóð á
höggstokk með þessum fómarlömbum bolsivika.