Ófeigur - 15.08.1950, Qupperneq 49

ÖFEIGUR
49
land hefði gefizt upp um leið og Frakkland, mundi
meginþorri Islendinga nú búa við grimmilegan þræl-
dóm nazistanna, eins og allar aðrar frjálsar þjóðir.
Svo mikil gæfa getur íylgt drengilegu starfi þeirra
manna, sem búa yfir mikilli mannheill og lífvænleg-
um hugsjónum.
Nú skal vikið að tveim leiðtogum í ríki bolsivika.
Annar ræður yfir miklu landi, en hinn yfir athafna-
sömum flokki í minnsta menningarríki veraldarinnar.
Hér er átt við Jósep Stalin og Brynjólf Bjarnason.
Enginn vafi er á landvarnakenningum þeirra. Stalin
hefur stofnað mannflesta landher í heima. Hann ræður
yfir fleiri kafbátum en aðrir þjóðhöfðingjar og mun
einnig hafa öflugri flota herflugvéla heldur en nokk-
urt annað stórveldi. I ofanálag hefur hann opinbera
og leynda lögreglu svo öfluga, að enginn þegn í veldi
hans er óhultur fyrir því eftirliti. Stjóm Sovétríkisins
hefur fylgt frá upphafi valda sinna þeirri stefnu,
að vígbúast sem mest, sennilega fyrst og fremst til
að tryggja þjóðina gegn innrás, og í öðru lagi, eins
og fyrr er að vikið, til að geta beygt allan heiminn
undir veldi bolsivika. Stalin og stjórn hans er þess
vegna fjarlæg þeim vestrænu alþýðuflokksleiðtogum,
sem afvopnuðu þjóðir sínar svo að þær gátu engri inn-
rás hrundið. Stefna hinna nafntoguðu afvopnunarmanna
var að láta hverja þjóð búa að sínu og ætla óhlut-
drægum dómstól að skera úr öllum deilumálum millí
þjóðanna. Stalin og samstarfsmenn hans hafa aldrei
litið á alþjóðadómstól nema með fullkominni lítilsvirð-
ingu. Kommúnistar trúa á ofbeldið og þá skipulögðu
orku, sem kemur fram í hernaði stórþjóða. Þegar kem-
ur til íslands, á Stalin í Brynjólfi Bjarnasyni sinn trygg-
asta samherja. En um landvarnarmálin er mikið djúp
staðfest milli þessara manna. Þar sem Stalin þykist
aldrei geta tryggt sínu landi nógu mikinn her til sókn-
ar og varnar, þá villi hinn íslenzki undirmaður hans
alls engan her, engar landvarnir og ekki einu sinni
lögreglu til að gera ríkisvaldinu kleift að sinna hlut-
verki sínu. Ef borgararnir tæpa á þörfum um aukna
lögreglu, eins og tíðkast í öllum menningarlöndum, þá
lætur formaður kommúistaflokksins rigna yfir slíka
friðgæzlumenn ókurteisustu áfellisorðum málsins. Mis-
munurinn á aðgerðum þessara tveggja byltingarforkólfa