Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 68

Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 68
68 ÖFEIGUR ið og þjóðfélagið er hvarvetna á flótta. Vinnugleði og sparsemi eru á mörgum sviðum „fornar dyggðir“. Rík- ið og bæjarfélögin eru flækt í margháttaðar atvinnu- framkvæmdir, sem fara í handaskolum. Skuldir og ábyrgðir hafa vaxið úr hófi fram. Þjóðfélagið blandar sér á þúsund vegu í daglegt líf borgaranna, en hefur þó ekkert vald til að stjórna. Hinar ýmsu harðskipu- lögðu stéttir líta á ríki og bæjarsjóði eins og nýrek- inn hvalskrokk, þar sem allir eigi að veita aðgöngu til að ná sem ríflegastri þjós til eigin afnota. Að lok- um er svo komið, að þjóðfélagið getur ekki aflað sér og börnum sínum daglegra þarfa, heldur réttir stöð- ugt fram hönd eftir gjöfum til að bæta úr hversdags- þörfum fólksins. í ofanálag á annan ófarnað hefur þjóðin nú í nokkur ár beðið eins og mannlaust vígi eftir því að geta orðið þræll hinna mestu kúgara og hættustaður fyrir allar frjálsar þjóðir. Nú virðist þjóð- in vera að vakna og gerast líkleg til að hrinda af sér forræði hinnar austrænu fimmtuherdeildar, sem hefur verið hinn sanni stjórnarflokkur meðan hrunið var að gerast. Upp úr hinu hálfhrunda, máttlausa lýðveldi frá 17. júní 1944, þarf að koma nýtt ríki, þriðja lýð- veldið. Fyrsta sporið á þeirri leið er að tryggja land- ið gegn innrás landræningja og öllum þeim hörmung- um, er af því leiða. Síðan mun eðlileg ,,nýsköpun“ fylgja á öðrum sviðum þjóðlífsins. Hið gullna augnablik er ekki með öllu liðið hjá. Það getur komið innan skamms. Hver kona í landinu, sem vill forðast að líða meiri þján- ingar heldur en þrældóm og dauða, getur með aðstoð vandamanna sinna haldið áfram því nauðsynlega en erfiða starfi, að flytja alla þjóðina, og þá einkum for- ystumennina, frá sljóu dáðleysi undir verndarhjúp bolsivismans, í betri heim, þar sem þráin eftir frelsi og manndómi stýrir gerðum borgaranna í landinu. Þann- ig taka vitrar og dugandi þjóðir móti glæsigjöfum gull- inna augnablika. Afgreiðsla Landvamar: Laugavegi 18 A, Reykjavík. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Jónas Jónsson frá Hriflu. Prentað í Steindórsprenti h.f., Tjarnargötu 4, Reykjavík.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.