Tímarit Máls og menningar - 01.09.2003, Page 6

Ágúst Borgþór Sverrisson
Fyrsti dagur fjórðu viku
Smásaga
9:30
Klósettmottan, tjásuleg græn rýja sem á að
liggja á flísunum uppi við klósettrörið, hálfhring-
ur sveigður inn í hana sem fellur að rörinu þar
sem það nemur við gólfið. En mottan er aldrei á
sínum stað, í besta falli liggur hún rétt hjá kló-
settinu, í versta falli í kuðli úti í horni. Hefði hann
verið spurður að því fyrir nokkrum vikum hvort
það væri salernismotta heima hjá honum hefði
hann ekki getað svarað spurningunni. Núna rifj-
ast upp fyrir honum að hann hefur séð konuna
taka þessa mottu úr þvottavélinni og hengja
hana upp á snúru. Gott ef hann hefur ekki sjálf-
ur gert það einhvern tíma án þess að leiða að
því hugann hvað þetta væri, þetta blauta græna
stykki.
Hvers vegna í ósköpunum er svona motta til?
Er betra að pissið sem fer út fyrir lendi á grænni
mottu svo hún mettist af hlandi? Konan skrúbb-
ar líka flísarnar um hverja helgi, finnst henni
betra að þurfa bæði að gera það og setja mott-
una í þvottavélina?
10:00
Kyndingin. Geislahitun angrar mann ekki á með-
an hann leiðir ekki að henni hugann. Hingað til
hefur hann haft um annað að hugsa. En núna,
þegar hann er heima um hábjartan dag í stað
þess að koma heim um kvöldið með hugann
ennþá í vinnunni, núna þegar hann er skyndi-
lega einn með sjálfum sér og þessu húsi, þá
tekur suðið í hitaleiðslunum skyndilega að láta
mjög hátt í eyrum og minnir hann á það að ekki
eru neinir miðstöðvarofnar í húsinu, hitaleiðsl-
urnar eru inni í veggjunum. Þetta sló hann
óþyrmilega þegar þau keyptu raðhúsið á sínum
tíma, vakti honum öryggisleysi í stutta stund og
svo fylgdi sagan um slysið sem varð einu sinni
í endaraðhúsinu, hann hafði sjálfur séð stóra
rakablettinn í eldhúsinu þar.
Hann hefur ekki hugsað um þetta í mörg ár.
En hvað ef eitt rörið myndi springa í dag? Á
morgun? Eftir mánuð? Einhvern tíma þegar
minnst varir? Heitt vatnið flæðir inn í steypuna
og molar hana, á stuttum tíma verður ástandið
eins og í saggafullum kjallara. Húsið gæti jafnvel
allt eyðilagst.
10:30
Byrjaði að dropa úr eldhúskrananum áður en
hann missti vinnuna eða tók hann bara ekki eft-
ir því áður? Hann skrúfar fast fyrir bæði heitt og
kalt, eins fast og hann getur, en dropafallið
minnkar ekkert. Það er rörtöng niðri í geymslu
og hann ætti að geta lagað þetta, en tilhugsun-
in um að reyna það og mistakast er meira en
sjálfstraustið getur borið þessa dagana, svo
hann lætur það ógert. En dropafallið hækkar sí-
fellt í hlustunum við undirleik suðsins í hita-
leiðslunum og þetta er tónlistin við myndina af
klósettmottunni í huganum.
11:00
Hvernig á hann að klæða sig núna? í skápnum
er safn af ódýrum jakkafötum, stökum jökkum
og buxum, skyrtum og bindum. Þetta eru vinnu-
fötin sem hann hefur klætt sig í daglega árum
saman, umhugsunarlaust, af handahófi, næst-
um án þess að sjá það sem hendurnar drógu út
úr skápnum hverju sinni. En þar sem hann á
ekki erindi á ráðningarskrifstofu í dag og þarf
ekki einu sinni að skreppa í banka, hefur ekkert
annað tilefni til að fara út en að losna úr háværri
þögn hússins, þá virðist það ekki eiga við að
klæða sig eins og vanalega, það myndi virka
eins og kjánaleg afneitun á ástandinu. En ef
hann fer í gallabuxur eða íþróttagalla, þá er það
eins og yfirlýsing um að hann sé orðinn óvirkur.
Eftir langa umhugsun fer hann milliveg, klæð-
ir sig í blá jakkaföt og Ijósbláa skyrtu en sleppir
bindinu. Hann er sáttur við spegilmyndina: bláu