Tímarit Máls og menningar - 01.09.2003, Qupperneq 30

eins og kemur fram í Automated Alice en hún
gerist árið 1998 - og segir frá lotteríi sem geng-
ur eins og æði yfir íbúa borgarinnar. Lfkt og í
Alice heldur Noon áfram að kanna samspil
tungumáls og raunvísinda, að þessu sinni
bregður hann á leik með stærðfræði og dul-
málsfræði.5 Næst birtist smásagnasafnið Pixel
Juice (1998), og innheldur margt skemmtilegt
þrátt fyrir að bera einnig ýmis einkenni þess að
vera ruslakista fyrir afganga og úrklippur úr fyrri
verkum Noon. En sem betur fer er slíkt ekki yf-
irgnæfandi og margar sagnanna eru skemmti-
leg stef við þá heima sem Noon hefur skapað
auk þess sem hann gefur innsýn í nýja. Noon
fylgdi safninu eftir með skáldsögunni Needle in
koma ekki aðeins í stað / greinarmerkja oftast
(hann notar Ifka greinamerki) heldur skapa /
einnig ákveðna / hrynjandi / í textanum
að auki notar noon aldrei stóra stafi og setur
enga punkta á eftir setningum
Þótt þetta virðist óaðgengilegt og jafnvel dá-
lítið tilgerðarlegt í upphafi hefur Noon góð tök á
stílnum og það er greinilegt að nú er höfundur-
inn farinn að leita á nýjar slóðir, ólíkar þeim sem
hann fylgdi í fyrri bókum sínum. Þess má geta
að Noon vann mjög náið með tónlistarmannin-
um og tónlistarskríbentinum David Toop sem
var hér á Smekkleysuhátíðinni Orðið tónlist /
The Word Music, árið 2000.
Enn frekari og róttækari tilraunir með tungu-
hún hittir Jimi Hendrix í líki termennis (terbot),
en öll eru þau afleiðing af sjúkdómnum nýju-
bólgu (newmonia). Skáldsagan sýnir okkur heim
þarsem manneskjan er ekki bara orðin vélræn,
heldur er vélin orðin lífræn og öll mörk milli teg-
unda eru í uppnámi stjórnleysis. Líkaminn hefur
verið opnaður fyrir hverskyns líftæknilegri
blöndun. Nýjabólgan er slys, eins og Frjósemi
10, og er afleiðing tilrauna út frá kaos-kenning-
um, en hér hefur Noon yfirgefið draumaheim-
inn að mestu og virðist nú farinn að leika sér að
því að blanda fræðikenningum við sögur sínar.
Þannig er Automated Alice stef við kaos-kenn-
inguna, sem í stuttu máli er svið eðlisfræði sem
stúderar óreiðu og frávik frekar en skipulag. í
sumum tilfellum erfókusinn á því hvernig eins-
konar sjálfstætt skipulag þróast úr kaosi, aðrar
hliðar kenningarinnar skoða hvernig finna má
falið skipulag innan kaótískra kerfa. Og það er
einmitt það sem hefur gerst í Automated Alice,
í öllu kaosinu er að finna falið skipulag, auk þess
sem kaosið er afleiðing af tilraun til að koma á
hörðu skipulagi, en ríkissnákarnir yfirtóku ófull-
gerða tilraun með kaótískt efni í von um að ná
betri stýringu á samfélaginu - niðurstaðan varð
hinsvegar þveröfug.
Automated Aiice er líklega skemmtilegasta
bók Noon, hún er skrifuð í anda Carroll og nær
vel að halda jafnvægi milli barnalegs texta og
fullorðinsefnis. Að auki er þetta póstmódern-
ískasta bók Noon, en meðal þeirra sem Alice
hittir er rithöfundurinn Zenith O'Clock sem hef-
ur lent í vandræðum með gagnrýnrendur (critt-
ers) sem kvarta yfir að bækur hans séu of óskilj-
anlegar eða jafnvel kaótískar. Hann bendir svo á
þann möguleika að hann sé höfundurinn að
Automated Alice. Enn er Noon (sem hér birtist
í dulargervi) að gera grín að ást lesenda og
gagnrýnenda á aðgengilegum söguþræði, og
gefur síðan öllu saman langt nef með því að
skrifa bók sem er afskaplega aðgengileg, því
fært í form hinnar klassísku sögu um undraland-
ið, með fjölmörgum vísunum til samtímans,
birtist sæberpönkið okkur sem dýrlegt ævintýr.
Millispil
Automated Alice vakti mikla lukku og aukna at-
hygli á höfundinum. Eins og oft vill verða eftir
vel heppnaðar skáldsögur olli sú næsta
nokkrum vonbrigðum, en þrátt fyrir að
Nymphomation sé skemmtileg um margt hlýtur
hún að teljast veikust af skáldsögum Noon
hingað til. Sagan gerist eins og Vurt og Pollen í
Manchester óskilgreindrar framtiðar - sem get-
ur fullt eins verið önnur útgáfa af okkar nútíma,
the Groove (1999) sem tekur pönkhlutann af
sæberpönkinu alvarlega: „ef tónlist væri dóp,
hvert myndi hún fara með þig?" Sagan er inn-
blásin af dans- og reifmenningu níunda áratug-
arins og lýsir hljómsveit sem hefur fengið að
prófa alveg nýja upptökutækni. Nú er ekki leng-
ur tekið upp á spólur heldur fer upptakan inn í
glerkúlu með einhverjum glansandi vökva: þeg-
ar kúlan er hrist verður til nýtt hljóðmix. Nema í
Ijós kemur að meðlimir bandsins eru ekki fylli-
lega sáttir við þessa framúrstefnulegu leið til að
fá alveg nýjar hljóðblöndur, þau vilja upplifa tón-
listina djúpt í líkama sínum og því opna þau kúl-
urnar og taka vökvann inn sem eiturlyf. Þrátt
fyrir að dansmúsíkin sé aðaldrifkrafturinn, eru
þarna einnig vísanir til pönksins og tónlistar
sjötta og sjöunda áratugarins. Bókin er svo
skrifuð eins og Ijóðlínur eða söngtexti sem er
rennt saman í heilan texta / en í stað komma og
punkta / notar noon skástrik / sem reyndar
málið er að finna í skáldsögunni/smásagnasafn-
inu Cobralingus, en þar gengur Noon alla leið
með hugmyndir sínar um klippingar og hljóð-
blandanir á tungumáli. Tæknin er í stuttu máli sú
að Noon velur grunntexta, sögu eða Ijóð eða
bara eitthvað (eftir einhvern annan en sjálfan
sig), hreinsar hann, hljóðblandar með öðrum
textum, truflar, samplar, ofhleður eða stýrir öllu
saman nokkrum sinnum, þangað til textinn er
nægilega breyttur til að birtast ( nýju formi -
stundum myndrænt, 'conkret', eða sem ný
saga eða Ijóð.
Að detta úr úr bílum
í greinum mínum um sæberpönk og vísinda-
fantasíur hef ég iðulega haldið því fram að við
getum lært margt af þessum bókmennta- og
kvikmyndategundum. Að þar fari fram könnun á
framtíð okkar sem ástæða er til að veita athygli,
og að sú könnun geti ekki aðeins undirbúið okk-