Tímarit Máls og menningar - 01.05.2004, Page 5

Hannes Pétursson
Efri dagar
Nú líða þeir einn og einn
hinir efri dagar.
En hvers vegna loða
þessir löngu skuggar við húð okkar?
Vorum við hlálegir
og hugðum: Innan skamms
verða grópuð
í gangstéttir sýnishorn af skóförunum okkar
svo eftirkomendur skilji
að við áttum þar leið um, minnisverðir?
Sulgum við í okkur of lengi
sætabros og raup falsaranna?
Sleiktum við of lengi, eins og væri saltsteinn
söguburð um förunauta?
Illska var okkur samt ekki í blóð borin.
Og margsinnis skalf hjartað
af hamingju, af fögnuði.
Margsinnis stóð hjartað opið
öllum hlýjum veðrum
og þá tókum við undir
orð úr fortíð:
„Guði sé lof íyrir góða menn,
bæði burtu farna, þá sem eru og ókomna ..."
Fyrir einhverjar sakir loða
þessir löngu skuggar við húð okkar.
Og kvölddyrnar ljúkast upp senn.
Kvölddyrnar.
TMM 2004 • 2
3